Giobbe 5

¹ Voca ergo, si est qui tibi re spondeat!
Ad quem sanctorum converteris?

² Vere stultum interficit iracundia,
et fatuum occidit invidia.

³ Ego vidi stultum firma radice
et maledixi sedi eius statim.

⁴ Longe fient filii eius a salute
et conterentur in porta, et non erit qui eruat.

⁵ Cuius messem famelicus comedet,
et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.

⁶ Quia non egreditur ex pulvere nequitia,
et de humo non oritur dolor.

⁷ Sed homo generat laborem,
et aves elevant volatum.

⁸ Quam ob rem ego deprecabor Dominum
et ad Deum ponam eloquium meum,

⁹ qui facit magna et inscrutabilia
et mirabilia absque numero;

¹⁰ qui dat pluviam super faciem terrae
et irrigat aquis rura;

¹¹ qui ponit humiles in sublime
et maerentes erigit sospitate;

¹² qui dissipat cogitationes malignorum,
ne possint implere manus eorum, quod coeperant;

¹³ qui apprehendit sapientes in astutia eorum
et consilium pravorum dissipat.

¹⁴ Per diem incurrent tenebras
et, quasi in nocte, sic palpabunt in meridie.

¹⁵ Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum
et de manu violenti pauperem;

¹⁶ et erit egeno spes,
iniquitas autem contrahet os suum.

¹⁷ Beatus homo, qui corripitur a Deo;
increpationem ergo Omnipotentis ne reprobes.

¹⁸ Quia ipse vulnerat et medetur,
percutit, et manus eius sanabunt.

¹⁹ In sex tribulationibus liberabit te,
et in septem non tanget te malum.

²⁰ In fame eruet te de morte
et in bello de manu gladii.

²¹ A flagello linguae absconderis
et non timebis vastationem, cum venerit.

²² In vastitate et fame ridebis
et bestias terrae non formidabis.

²³ Sed cum lapidibus campi pactum tuum,
et bestiae terrae pacificae erunt tibi.

²⁴ Et scies quod pacem habeattabernaculum tuum,
et visitans habitationem tuam non falleris.

²⁵ Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum,
et progenies tua quasi herba terrae.

²⁶ Ingredieris in abundantia sepulcrum,
sicut infertur acervus tritici in tempore suo.

²⁷ Ecce hoc, ut investigavimus, ita est;
oboedi illi et tu sapias tibi ”.