Giobbe 36

¹ Addens quoque Eliu haec locutus est:

² “ Sustine me paululum, et indicabo tibi:
adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.

³ Repetam scientiam meam a longe
et Factori meo tribuam iustitiam.

⁴ Vere enim absque mendacio sermones mei,
et perfectus scientia adest tecum.

⁵ Deus potens est; non abicit,
potens virtute cordis.

⁶ Non vivere faciet impium,
sed iudicium pauperibus tribuit.

⁷ Non auferet a iusto oculos suos
et reges in solio collocat in perpetuum,
et illi eriguntur.

⁸ Et si fuerint vincti compedibus
et vinciantur funibus paupertatis,

⁹ indicabit eis opera eorum
et scelera eorum, quia violenti fuerunt.

¹⁰ Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat,
et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.

¹¹ Si audierint et observaverint,
complebunt dies suos in bono
et annos suos in deliciis.

¹² Si autem non audierint, transibunt per canalem mortis
et consumentur in stultitia.

¹³ Impii corde sibi reponent iram Dei
neque clamabunt, cum vincti fuerint.

¹⁴ Morietur in iuventute anima eorum,
et vita eorum in adulescentia.

¹⁵ Eripiet de angustia sua pauperem
et revelabit in tribulatione aurem eius.

¹⁶ Igitur salvabit te de ore angusto,
amplitudo et non angustiae erunt sub te;
requies autem mensae tuae erit plena pinguedine.

¹⁷ Causa tua quasi impii iudicata est,
causam iudiciumque tenebunt.

¹⁸ Cave, ne te seducat abundantia,
nec multitudo donorum inclinet te.

¹⁹ Nonne proferetur clamor tuus nisi in angustia?
Et omnes conatus roboris?

²⁰ Ne inhies nocti,
ut ascendat turba pro eis.

²¹ Cave, ne declines ad iniquitatem;
propter hoc enim expertus es miseriam.

²² Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua.
Quis ei similis doctor?

²³ Quis poterit scrutari vias eius,
aut quis potest ei dicere: “Operatus es iniquitatem”?

²⁴ Memento, ut magnifices opus eius,
de quo cecinerunt viri.

²⁵ Omnes homines vident eum,
unusquisque intuetur procul.

²⁶ Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram;
numerus annorum eius inaestimabilis.

²⁷ Qui aufert stillas pluviae
et effundit imbres ad instar fluminis,

²⁸ quos nubes effundunt,
stillantes super homines multos.

²⁹ Profecto quis intellegit dilatationem nubium,
strepitum tabernaculi eius?

³⁰ Ecce extendit circum se lumen suum
et fundamenta maris texit.

³¹ Per haec enim iudicat populos
et dat escas copiose.

³² In manibus abscondit lucem
et praecipit ei, ut percutiat.

³³ Fragor eius de eo annuntiat,
zelans ira contra iniquitatem.