Księga Hioba 31

¹ Zawarłem z oczami przymierze, by nawet nie spojrzeć na pannę.

² Czy mógłbym mieć cząstkę w górze u Boga, u Wszechmocnego dziedzictwo?

³ Czyż złoczyńcy nie spotka zguba i klęska czyniących nieprawość?

⁴ Czyż On nie widzi dróg moich, a kroków mych nie rachuje?

⁵ Czym chodził do bożyszcz? Czy noga do oszustwa spieszyła?

⁶ Niech zważy mnie bardzo dokładnie, a pozna, że jestem niewinny.

⁷ Jeślim na krok odstąpił od drogi, bo serce poszło za okiem, i zmaza ta trwa na mych rękach:

⁸ niech sieję, a inni zbierają, niech zgniją moje latorośle!

⁹ Jeśli serce me zwiodła kobieta i czatowałem pod drzwiami sąsiada:

¹⁰ niech moja żona miele obcemu, niech inni się do niej zbliżają!

¹¹ Gdyż byłby to czyn haniebny, zbrodnia podległa sądowi;

¹² to ogień, co niszczy do zatracenia, co strawi dobytek do reszty.

¹³ A jeślim praw sługi nie uszanował lub skargę niewolnicy odtrącił,

¹⁴ co zrobię, gdy Bóg powstanie? Co w czasie badań odpowiem?

¹⁵ Jak mnie, tak jego we wnętrzu uczynił, On sam nas w łonie utworzył.

¹⁶ Czy odmawiałem prośbie nędzarzy i pozwoliłem zagasnąć oczom wdowy?

¹⁷ Czy chleb swój sam spożywałem, czy nie jadł go ze mną sierota?

¹⁸ Od dziecka jak ojciec go wychowałem i prowadziłem od łona matki.

¹⁹ Czy na biedaka nagiego patrzałem, kiedy nędzarzom zabrakło odzienia?

²⁰ Czy jego biodra mi nie dziękowały, że grzała je wełna mych jagniąt?

²¹ Czy sierocie groziłem ręką, widząc obrońcę w sądzie?

²² Niech barki mi odpadną od karku, niech ramię mi wyjdzie ze stawu;

²³ gdyż bałbym się klęski od Boga, nie zniósłbym Jego potęgi.

²⁴ Czy pokładałem ufność w złocie lub rzekłem bogactwu: Nadziejo moja?

²⁵ Czym chlubił się z wielkiej fortuny, że wiele moja ręka zgarnęła?

²⁶ Wpatrując się w słońce, co świeci, lub w księżyc, co dumnie przepływa,

²⁷ czy serce tajemnie uległo i ręką słało pocałunek?

²⁸ Byłby to czyn karygodny: zaparcie się Boga na niebie.

²⁹ Czym się cieszył z upadku wroga, czy radowałem się, że zło go spotkało?

³⁰ Nie dałem, by język mój grzeszył ni miotał na drugich przekleństwa.

³¹ Czy mówił kto w moim namiocie: Pożywmy się jego ciałem!

³² Obcy nigdy nie sypiał na dworze, podróżnym otwierałem podwoje.

³³ Czy taiłem jak inni przestępstwa i grzech swój chowałem w zanadrzu?

³⁴ Czy lękając się licznej gromady, z obawy przed wzgardą u bliskich, milczałem, za próg nie wyszedłem?

³⁵ Kto zechce mnie wysłuchać? Oto podpis: Wszechmocny odpowie. Przeciwnik niech skargę napisze,

³⁶ na grzbiecie swym ją poniosę, jak koronę na głowę ją włożę.

³⁷ Zdam sprawozdanie z mych kroków, przed Niego pójdę jak książę.

³⁸ Jeśli pole żaliło się na mnie, a jego bruzdy płakały;

³⁹ Jeślim jadł plon nie zapłacony, a dusza robotnika wzdychała;

⁴⁰ Niech rosną ciernie zamiast pszenicy, a chwasty na miejscu jęczmienia!