1 - Proseguendo poi Eliu, disse: | 1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει |
2 «Aspettami un poco e ti ammaestrerò, giacchè ho ancora altre cose da dire in favor di Dio. | 2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις |
3 Riprenderò le mie cognizioni da principio, e proverò che il mio creatore è giusto: | 3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω |
4 poichè certamente senza menzogna sono i miei detti, e una scienza perfetta ti piacerà. | 4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις |
5 Dio non rigetta i potenti, essendo egli pure potente; | 5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας |
6 ma gli empii egli non salva, e ai poverelli accorda il diritto: | 6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει |
7 non distoglie dal giusto gli occhi suoiegli che pone i re sul trono in perpetuo, sì che vengano esaltati. | 7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται |
8 Ma se sono avvinti in catene, e astretti dai legami della miseria, | 8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας |
9 allora egli mostra ad essi il loro agire, e i loro delitti, quanto furon crudeli: | 9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν |
10 apre ancora il loro orecchio all'ammonizione, ed esorta che si convertano dal male. | 10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας |
11 Se ascoltano e si sottomettono, finiscono i loro giorni nella felicitàe gli anni loro nella gloria; | 11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις |
12 se invece non ascoltano, saranno passati a fil di spada, e periranno nella stoltezza. | 12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν |
13 Gl'ipocriti e gli astuti provocano l'ira di Dio, e non innalzano grida quando egli l'incatena; | 13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους |
14 morirà precocemente l'anima loro, e la loro vita finirà fra gl'impuri. | 14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων |
15 Egli salva il povero dalla sua angustia, e ammonisce il suo orecchio per mezzo della tribolazione. | 15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει |
16 Perciò egli ti salverà dalle fauci della distretta; l'ampiezza e non la strettezza sarà il tuo luogo, e riposerai alla tua mensa ricolma di grasse vivande. | 16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος |
17 La causa tua è stata giudicata come di empio, e riceverai [su te] la causa e la sentenza. | 17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα |
18 Non ti vinca dunque l'ira, sì che tu opprima qualcuno, nè i molti donativi ti faccian declinare. | 18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις |
19 Sorge forse il tuo grido senza l'angustia, e senza tutti gli strapazzi della violenza? | 19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν |
20 Non potrarre la notte....affinchè ascendano i popoli per essi. | 20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων |
21 Bada dal piegare verso l'iniquità, poichè questa tu cominciasti a seguire dopo l'afflizione. | 21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας |
22 Ecco Dio è eccelso nella sua fortezza, e nessuno è a lui somigliante fra i legislatori. | 22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης |
23 Chi potrà scrutare le sue vie? o chi potrà dirgli: - Hai operato cosa iniqua? - | 23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα |
24 Ricordati di magnificare l'operato di lui, che gli uomini celebrano in canto. | 24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες |
25 Tutti gli uomini lo vedono, ciascuno lo scorge da lontano. | 25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι |
26 Ecco, Dio è grande, vince la nostra scienza, il numero degli anni suoi non si computa. | 26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος |
27 Egli distacca le gocce della pioggia, ed effonde le piogge a guisa di torrenti: | 27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην |
28 le quali profluiscono dalle nubi, che ricoprono ogni cosa al disopra. | 28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος |
29 Se egli vuole estendere le nubi, quale suo padiglione, | 29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου |
30 e far brillare la sua luce al disopra, pur le radici del mare egli ricopre. | 30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν |
31 Per mezzo di tali cose egli giudica i popoli, e appresta cibo a numerose genti. | 31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι |
32 Nelle sue mani egli asconde la luce, e le comanda di tornar di nuovo; | 32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι |
33 di lui dà annunzio il suo tuono, [di lui] che effonde l'ira sua sull'iniquità. | 33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας |