Giobbe 30

BIBBIA CEI 2008	GREEK BIBLE
1 Ora, invece, si burlano di me i più giovani di me in età, i cui padri non avrei degnato di mettere tra i cani del mio gregge.	1 Αλλα τωρα οι νεωτεροι μου την ηλικιαν με περιγελωσι, των οποιων τους πατερας δεν ηθελον καταδεχθη να βαλω μετα των κυνων του ποιμνιου μου.
2 Anche la forza delle loro mani a che mi giova? Hanno perduto ogni vigore;	2 Και εις τι τωοντι ηδυνατο να με ωφεληση η δυναμις των χειρων αυτων, εις τους οποιους η ισχυς εξελιπε;
3 disfatti dall’indigenza e dalla fame, brucano per l’arido deserto,	3 Δι' ενδειαν και πειναν ησαν απομεμονωμενοι? εφευγον εις γην ανυδρον, σκοτεινην, ηφανισμενην και ερημον?
4 da lungo tempo regione desolata, raccogliendo erbe amare accanto ai cespugli e radici di ginestra per loro cibo.	4 εκοπτον μολοχην πλησιον των θαμνων και την ριζαν των αρκευθων δια τροφην αυτων.
5 Espulsi dalla società, si grida dietro a loro come al ladro;	5 Ησαν εκ μεσου δεδιωγμενοι? εφωναζον επ' αυτους ως κλεπτας.
6 dimorano perciò in orrendi dirupi, nelle grotte della terra e nelle rupi.	6 Κατωκουν εν τοις κρημνοις των χειμαρρων, ταις τρυπαις της γης και τοις βροχοις.
7 In mezzo alle macchie urlano accalcandosi sotto i roveti,	7 Μεταξυ των θαμνων ωγκωντο? υποκατω των ακανθων συνηγοντο?
8 razza ignobile, razza senza nome, cacciati via dalla terra.	8 αφρονες και δυσφημοι, εκδεδιωγμενοι εκ της γης.
9 Ora, invece, io sono la loro canzone, sono diventato la loro favola!	9 Και τωρα εγω ειμαι το τραγωδιον αυτων, ειμαι και η παροιμια αυτων.
10 Hanno orrore di me e mi schivano né si trattengono dallo sputarmi in faccia!	10 Με βδελυττονται, απομακρυνονται απ' εμου, και δεν συστελλονται να πτυωσιν εις το προσωπον μου.
11 Egli infatti ha allentato il mio arco e mi ha abbattuto, ed essi di fronte a me hanno rotto ogni freno.	11 Επειδη ο Θεος διελυσε την υπεροχην μου και με εθλιψεν, απερριψαν και αυτοι τον χαλινον εμπροσθεν μου.
12 A destra insorge la plebaglia, per far inciampare i miei piedi e tracciare contro di me la strada dello sterminio.	12 Εκ δεξιων ανιστανται οι νεοι? απωθουσι τους ποδας μου, και ετοιμαζουσι κατ' εμου τας ολεθριους οδους αυτων.
13 Hanno sconvolto il mio sentiero, cospirando per la mia rovina, e nessuno si oppone a loro.	13 Ανατρεπουσι την οδον μου, επαυξανουσι την συμφοραν μου, χωρις να εχωσι βοηθον.
14 Irrompono come da una larga breccia, sbucano in mezzo alle macerie.	14 Εφορμωσιν ως σφοδρα πλημμυρα, επι της ερημωσεως μου περικυλιονται.
15 I terrori si sono volti contro di me; si è dileguata, come vento, la mia dignità e come nube è svanita la mia felicità.	15 Τρομοι εστραφησαν επ' εμε? καταδιωκουσι την ψυχην μου ως ανεμος? και η σωτηρια μου παρερχεται ως νεφος.
16 Ed ora mi consumo, mi hanno colto giorni funesti.	16 Και τωρα η ψυχη μου εξεχυθη εντος μου? ημεραι θλιψεως με κατελαβον.
17 Di notte mi sento trafiggere le ossa e i dolori che mi rodono non mi danno riposo.	17 Την νυκτα τα οστα μου διεπερασθησαν εν εμοι, και τα νευρα μου δεν αναπαυονται.
18 A gran forza egli mi afferra per la veste, mi stringe come il collo della mia tunica.	18 Υπο της σφοδρας δυναμεως ηλλοιωθη το ενδυμα μου? με περισφιγγει ως το περιλαιμιον του χιτωνος μου.
19 Mi ha gettato nel fango: sono diventato come polvere e cenere.	19 Με ερριψεν εις τον πηλον, και ωμοιωθην με χωμα και κονιν.
20 Io grido a te, ma tu non mi rispondi, insisto, ma tu non mi dai retta.	20 Κραζω προς σε, και δεν μοι αποκρινεσαι? ισταμαι, και με παραβλεπεις.
21 Sei diventato crudele con me e con la forza delle tue mani mi perseguiti;	21 Εγεινες ανελεημων προς εμε? δια της κραταιας χειρος σου με μαστιγονεις.
22 mi sollevi e mi poni a cavallo del vento e mi fai sballottare dalla bufera.	22 Με εσηκωσας επι τον ανεμον? με επεβιβασας και διελυσας την ουσιαν μου.
23 So bene che mi conduci alla morte, alla casa dove convengono tutti i viventi.	23 Εξευρω μεν οτι θελεις με φερει εις θανατον και τον οικον τον προσδιωρισμενον εις παντα ζωντα.
24 Nella disgrazia non si tendono forse le braccia e non si invoca aiuto nella sventura?	24 Αλλα δεν θελει εκτεινει χειρα εις τον ταφον, εαν κραζωσι προς αυτον οταν αφανιζη.
25 Non ho forse pianto con chi aveva una vita dura e non mi sono afflitto per chi era povero?	25 Δεν εκλαυσα εγω δια τον οντα εν ημεραις σκληραις, και ελυπηθη η ψυχη μου δια τον πτωχον;
26 Speravo il bene ed è venuto il male, aspettavo la luce ed è venuto il buio.	26 Ενω περιεμενον το καλον, τοτε ηλθε το κακον? και ενω ανεμενον το φως, τοτε ηλθε το σκοτος.
27 Le mie viscere ribollono senza posa e giorni d’affanno mi hanno raggiunto.	27 Τα εντοσθια μου ανεβρασαν και δεν ανεπαυθησαν? ημεραι θλιψεως με προεφθασαν.
28 Avanzo con il volto scuro, senza conforto, nell’assemblea mi alzo per invocare aiuto.	28 Περιεπατησα μελαγχροινος ουχι υπο ηλιου? εσηκωθην, εβοησα εν συναξει.
29 Sono divenuto fratello degli sciacalli e compagno degli struzzi.	29 Εγεινα αδελφος των δρακοντων και συντροφος των στρουθοκαμηλων.
30 La mia pelle annerita si stacca, le mie ossa bruciano per la febbre.	30 Το δερμα μου εμαυρισεν επ' εμε, και τα οστα μου κατεκαυθησαν υπο της φλογωσεως.
31 La mia cetra accompagna lamenti e il mio flauto la voce di chi piange.	31 Η δε κιθαρα μου μετεβληθη εις πενθος και το οργανον μου εις φωνην κλαιοντων.