Psalmi 40

VULGATA	NOVA VULGATA
1 In finem. Psalmus ipsi David.	1 Magistro chori. David. Psalmus.
2 Beatus qui intelligit super egenum et pauperem : in die mala liberabit eum Dominus.	2 Exspectans exspectavi Dominum, et intendit mihi.
3 Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus.	3 Et exaudivit clamorem meum et eduxit me de lacu miseriae et de luto faecis; et statuit super petram pedes meos et firmavit gressus meos.
4 Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ; universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.	4 Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi et timebunt et sperabunt in Domino.
5 Ego dixi : Domine, miserere mei ; sana animam meam, quia peccavi tibi.	5 Beatus vir, qui posuit Dominum spem suam et non respexit superbos et declinantes in mendacium.
6 Inimici mei dixerunt mala mihi : Quando morietur, et peribit nomen ejus ?	6 Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua, et cogitationes tuas pro nobis: non est qui similis sit tibi. Si nuntiare et eloqui voluero, multiplicabuntur super numerum.
7 Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ; cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras et loquebatur.	7 Sacrificium et oblationem noluisti, aures autem fodisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti,
8 In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ; adversum me cogitabant mala mihi.	8 tunc dixi: “ Ecce venio. In volumine libri scriptum est de me.
9 Verbum iniquum constituerunt adversum me : Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?	9 Facere voluntatem tuam, Deus meus, volui; et lex tua in praecordiis meis ”.
10 Etenim homo pacis meæ in quo speravi, qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem.	10 Annuntiavi iustitiam tuam in ecclesia magna; ecce labia mea non prohibebo, Domine, tu scisti.
11 Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me ; et retribuam eis.	11 Iustitiam tuam non abscondi in corde meo, veritatem tuam et salutare tuum dixi. Non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam ab ecclesia magna.
12 In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me.	12 Tu autem, Domine, ne prohibeas miserationes tuas a me; misericordia tua et veritas tua semper suscipiant me,
13 Me autem propter innocentiam suscepisti ; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.	13 quoniam circumdederunt me mala, quorum non est numerus; comprehenderunt me iniquitates meae, et non potui videre. Multiplicatae sunt super capillos capitis mei, et cor meum dereliquit me.
14 Benedictus Dominus Deus Israël a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.	14 Complaceat tibi, Domine, ut eruas me; Domine, ad adiuvandum me festina.
	15 Confundantur et revereantur simul, qui quaerunt animam meam, ut auferant eam. Avertantur retrorsum et erubescant, qui volunt mihi mala.
	16 Obstupescant propter confusionem suam, qui dicunt mihi: “ Euge, euge ”.
	17 Exsultent et laetentur in te omnes quaerentes te; et dicant semper: “ Magnificetur Dominus ”, qui diligunt salutare tuum.
	18 Ego autem egenus et pauper sum; Dominus sollicitus est mei. Adiutor meus et liberator meus tu es; Deus meus, ne tardaveris.