Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Psalmi 38


font
VULGATABIBBIA TINTORI
1 In finem, ipsi Idithun. Canticum David.1 (Per la fine. A Iditun. Cantico di David),
2 Dixi : Custodiam vias meas :
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
2 Io dissi: « Vigilerò su me stesso », per non peccare colla mia lingua. Posi un freno alla mia bocca, quando l'empio mi stava davanti.
3 Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis ;
et dolor meus renovatus est.
3 Ammutolii, mi umiliai, e tacqui più del conveniente, e il mio dolore si rincrudì.
4 Concaluit cor meum intra me ;
et in meditatione mea exardescet ignis.
4 Si accese dentro di me il mio cuore, e un fuoco divampò dalle mie considerazioni.
5 Locutus sum in lingua mea :
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
5 E la parola mi venne sulla lingua: Signore, fammi conoscere il mio fine e il numero dei miei giorni, affinchè io sappia quanto mi manca.
6 Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
6 Ecco, tu hai resi misurabili i miei giorni, e il mio essere è come un nulla dinanzi a te. Davvero è mera vanità ogni uomo vivente.
7 Verumtamen in imagine pertransit homo ;
sed et frustra conturbatur :
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
7 Davvero l'uomo passa come un'ombra, e senza ragione si preoccupa: ammassa tesori, e non sa per chi l'abbia messi da parte.
8 Et nunc quæ est exspectatio mea : nonne Dominus ?
et substantia mea apud te est.
8 Ed ora qual'è la mia attesa, se non il Signore? Ogni mio bene è in te.
9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me :
opprobrium insipienti dedisti me.
9 Liberami da tutti i miei peccati. Tu mi hai esposto agli scherni dello stolto.
10 Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti ;
10 Ammutolisco, non apro la mia bocca, perchè è opera tua.
11 amove a me plagas tuas.
11 Allontana da me i tuoi flagelli:
12 A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus :
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus :
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
12 Per l'aggravarsi della tua mano, io vengo meno sotto i tuoi castighi. E' per le iniquità che tu punisci l'uomo e fai consumare la sua vita come una ragnatela. Davvero ogni uomo si preoccupa senza ragione.
13 Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam ;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
13 Esaudisci la mia preghiera, o Signore, le mie suppliche, non restare insensibile alle mie lacrime. Non tacere; perchè io presso di te sono ospite, e pellegrino come tutti i miei padri.
14 Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.
14 Lasciami in pace, affinchè abbia un po' di refrigerio, prima di partire e di sparire per sempre.