Psalmi 38

VULGATA	NOVA VULGATA
1 In finem, ipsi Idithun. Canticum David.	1 Psalmus. David. Ad commemorandum.
2 Dixi : Custodiam vias meas : ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me.	2 Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me,
3 Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis ; et dolor meus renovatus est.	3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et descendit super me manus tua.
4 Concaluit cor meum intra me ; et in meditatione mea exardescet ignis.	4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
5 Locutus sum in lingua mea : Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi.	5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum et sicut onus grave gravant me nimis. -
6 Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.	6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei a facie insipientiae meae.
7 Verumtamen in imagine pertransit homo ; sed et frustra conturbatur : thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.	7 Inclinatus sum et incurvatus nimis; tota die contristatus ingrediebar.
8 Et nunc quæ est exspectatio mea : nonne Dominus ? et substantia mea apud te est.	8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, et non est sanitas in carne mea.
9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me : opprobrium insipienti dedisti me.	9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei.
10 Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti ;	10 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
11 amove a me plagas tuas.	11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
12 A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus : propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus : verumtamen vane conturbatur omnis homo.	12 Amici mei et proximi mei procul a plaga mea steterunt, et propinqui mei de longe steterunt.
13 Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam ; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei.	13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias et dolos tota die meditabantur.
14 Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero.	14 Ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum;
	15 et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones.
	16 Quoniam in te, Domine, speravi, tu exaudies, Domine Deus meus.
	17 Quia dixi: “Ne quando supergaudeant mihi; dum commoventur pedes mei, magnificantur super me ”.
	18 Quoniam ego in lapsum paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
	19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo et sollicitus sum de peccato meo.
	20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.
	21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, pro eo quod sequebar bonitatem.
	22 Ne derelinquas me, Domine; Deus meus, ne discesseris a me.
	23 Festina in adiutorium meum, Domine, salus mea.