Psalmi 138

VULGATA	NOVA VULGATA
1 In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me ;	1 David. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, quoniam audisti verba oris mei. In conspectu angelorum psallam tibi,
2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.	2 adorabo ad templum sanctum tuum; et confitebor nomini tuo propter misericordiam tuam et veritatem tuam, quoniam magnificasti super omne nomen eloquium tuum.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe ; semitam meam et funiculum meum investigasti :	3 In quacumque die invocavero te, exaudi me; multiplicabis in anima mea virtutem.
4 et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.	4 Confitebuntur tibi, Domine, omnes reges terrae, quia audierunt eloquia oris tui.
5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.	5 Et cantabunt vias Domini, quoniam magna est gloria Domini;
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me ; confortata est, et non potero ad eam.	6 quoniam excelsus Dominus et humilem respicit et superbum a longe cognoscit.
7 Quo ibo a spiritu tuo ? et quo a facie tua fugiam ?	7 Si ambulavero in medio tribulationis, vivificabis me; et contra iram inimicorum meorum extendes manum tuam, et salvum me faciet dextera tua.
8 Si ascendero in cælum, tu illic es ; si descendero in infernum, ades.	8 Dominus perficiet pro me; Domine, misericordia tua in saeculum: opera manuum tuarum ne despicias.
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
10 etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
11 Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur : sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
13 Quia tu possedisti renes meos ; suscepisti me de utero matris meæ.
14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ; et substantia mea in inferioribus terræ.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ; nimis confortatus est principatus eorum.
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me :
20 quia dicitis in cogitatione : Accipient in vanitate civitates tuas.
21 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam ?
22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
23 Proba me, Deus, et scito cor meum ; interroga me, et cognosce semitas meas.
24 Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.