Psalmi 138

VULGATA	KING JAMES BIBLE
1 In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me ;	1 I will praise thee with my whole heart: before the gods will I sing praise unto thee.
2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.	2 I will worship toward thy holy temple, and praise thy name for thy lovingkindness and for thy truth: for thou hast magnified thy word above all thy name.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe ; semitam meam et funiculum meum investigasti :	3 In the day when I cried thou answeredst me, and strengthenedst me with strength in my soul.
4 et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.	4 All the kings of the earth shall praise thee, O LORD, when they hear the words of thy mouth.
5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.	5 Yea, they shall sing in the ways of the LORD: for great is the glory of the LORD.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me ; confortata est, et non potero ad eam.	6 Though the LORD be high, yet hath he respect unto the lowly: but the proud he knoweth afar off.
7 Quo ibo a spiritu tuo ? et quo a facie tua fugiam ?	7 Though I walk in the midst of trouble, thou wilt revive me: thou shalt stretch forth thine hand against the wrath of mine enemies, and thy right hand shall save me.
8 Si ascendero in cælum, tu illic es ; si descendero in infernum, ades.	8 The LORD will perfect that which concerneth me: thy mercy, O LORD, endureth for ever: forsake not the works of thine own hands.
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
10 etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
11 Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur : sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
13 Quia tu possedisti renes meos ; suscepisti me de utero matris meæ.
14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ; et substantia mea in inferioribus terræ.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ; nimis confortatus est principatus eorum.
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me :
20 quia dicitis in cogitatione : Accipient in vanitate civitates tuas.
21 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam ?
22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
23 Proba me, Deus, et scito cor meum ; interroga me, et cognosce semitas meas.
24 Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.