Psalmi 138

VULGATA	DOUAI-RHEIMS
1 In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me ;	1 Upon the rivers of Babylon, there we sat and wept: when we remembered Sion:
2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.	2 On the willows in the midst thereof we hung up our instruments.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe ; semitam meam et funiculum meum investigasti :	3 For there they that led us into captivity required of us the words of songs. And they that carried us away, said: Sing ye to us a hymn of the songs of Sion.
4 et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.	4 How shall we sing the song of the Lord in a strange land?
5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.	5 If I forget thee, O Jerusalem, let my right hand be forgotten.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me ; confortata est, et non potero ad eam.	6 Let my tongue cleave to my jaws, if I do not remember thee: If I make not Jerusalem the beginning of my joy.
7 Quo ibo a spiritu tuo ? et quo a facie tua fugiam ?	7 Remember, O Lord, the children of Edom, in the day of Jerusalem: Who say: Rase it, rase it, even to the foundation thereof.
8 Si ascendero in cælum, tu illic es ; si descendero in infernum, ades.	8 O daughter of Babylon, miserable: blessed shall he be who shall repay thee thy payment which thou hast paid us.
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,	9 Blessed be he that shall take and dash thy little ones against the rock.
10 etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
11 Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur : sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
13 Quia tu possedisti renes meos ; suscepisti me de utero matris meæ.
14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ; et substantia mea in inferioribus terræ.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ; nimis confortatus est principatus eorum.
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me :
20 quia dicitis in cogitatione : Accipient in vanitate civitates tuas.
21 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam ?
22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
23 Proba me, Deus, et scito cor meum ; interroga me, et cognosce semitas meas.
24 Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.