Psalmi 138

VULGATA	LXX
1 In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me ;	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ κυριε εδοκιμασας με και εγνως με
2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.	2 συ εγνως την καθεδραν μου και την εγερσιν μου συ συνηκας τους διαλογισμους μου απο μακροθεν
3 Intellexisti cogitationes meas de longe ; semitam meam et funiculum meum investigasti :	3 την τριβον μου και την σχοινον μου συ εξιχνιασας και πασας τας οδους μου προειδες
4 et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.	4 οτι ουκ εστιν λογος εν γλωσση μου
5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.	5 ιδου κυριε συ εγνως παντα τα εσχατα και τα αρχαια συ επλασας με και εθηκας επ' εμε την χειρα σου
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me ; confortata est, et non potero ad eam.	6 εθαυμαστωθη η γνωσις σου εξ εμου εκραταιωθη ου μη δυνωμαι προς αυτην
7 Quo ibo a spiritu tuo ? et quo a facie tua fugiam ?	7 που πορευθω απο του πνευματος σου και απο του προσωπου σου που φυγω
8 Si ascendero in cælum, tu illic es ; si descendero in infernum, ades.	8 εαν αναβω εις τον ουρανον συ ει εκει εαν καταβω εις τον αδην παρει
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,	9 εαν αναλαβοιμι τας πτερυγας μου κατ' ορθρον και κατασκηνωσω εις τα εσχατα της θαλασσης
10 etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.	10 και γαρ εκει η χειρ σου οδηγησει με και καθεξει με η δεξια σου
11 Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ; et nox illuminatio mea in deliciis meis.	11 και ειπα αρα σκοτος καταπατησει με και νυξ φωτισμος εν τη τρυφη μου
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur : sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.	12 οτι σκοτος ου σκοτισθησεται απο σου και νυξ ως ημερα φωτισθησεται ως το σκοτος αυτης ουτως και το φως αυτης
13 Quia tu possedisti renes meos ; suscepisti me de utero matris meæ.	13 οτι συ εκτησω τους νεφρους μου κυριε αντελαβου μου εκ γαστρος μητρος μου
14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.	14 εξομολογησομαι σοι οτι φοβερως εθαυμαστωθην θαυμασια τα εργα σου και η ψυχη μου γινωσκει σφοδρα
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ; et substantia mea in inferioribus terræ.	15 ουκ εκρυβη το οστουν μου απο σου ο εποιησας εν κρυφη και η υποστασις μου εν τοις κατωτατοις της γης
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.	16 το ακατεργαστον μου ειδοσαν οι οφθαλμοι σου και επι το βιβλιον σου παντες γραφησονται ημερας πλασθησονται και ουθεις εν αυτοις
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ; nimis confortatus est principatus eorum.	17 εμοι δε λιαν ετιμηθησαν οι φιλοι σου ο θεος λιαν εκραταιωθησαν αι αρχαι αυτων
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.	18 εξαριθμησομαι αυτους και υπερ αμμον πληθυνθησονται εξηγερθην και ετι ειμι μετα σου
19 Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me :	19 εαν αποκτεινης αμαρτωλους ο θεος ανδρες αιματων εκκλινατε απ' εμου
20 quia dicitis in cogitatione : Accipient in vanitate civitates tuas.	20 οτι ερεις εις διαλογισμον λημψονται εις ματαιοτητα τας πολεις σου
21 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam ?	21 ουχι τους μισουντας σε κυριε εμισησα και επι τοις εχθροις σου εξετηκομην
22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.	22 τελειον μισος εμισουν αυτους εις εχθρους εγενοντο μοι
23 Proba me, Deus, et scito cor meum ; interroga me, et cognosce semitas meas.	23 δοκιμασον με ο θεος και γνωθι την καρδιαν μου ετασον με και γνωθι τας τριβους μου
24 Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.	24 και ιδε ει οδος ανομιας εν εμοι και οδηγησον με εν οδω αιωνια