Giobbe 36

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Addens quoque Eliu haec locutus est:	1 Και ο Ελιου εξηκολουθησε και ειπεν?
2 “ Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.	2 Υπομεινον με ολιγον, και θελω σε διδαξει? διοτι εχω ετι λογους υπερ του Θεου.
3 Repetam scientiam meam a longe et Factori meo tribuam iustitiam.	3 Θελω λαβει τα επιχειρηματα μου μακροθεν, και θελω αποδωσει δικαιοσυνην εις τον Ποιητην μου?
4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfectus scientia adest tecum.	4 διοτι οι λογοι μου επ' αληθειας δεν θελουσιν εισθαι ψευδεις? πλησιον σου ειναι ο τελειος κατα την γνωσιν.
5 Deus potens est; non abicit, potens virtute cordis.	5 Ιδου, ο Θεος ειναι ισχυρος, ομως δεν καταφρονει ουδενα? ισχυρος εις δυναμιν σοφιας.
6 Non vivere faciet impium, sed iudicium pauperibus tribuit.	6 Δεν θελει ζωοποιησει τον ασεβη? εις δε τους πτωχους διδει το δικαιον.
7 Non auferet a iusto oculos suos et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.	7 Δεν αποσυρει τους οφθαλμους αυτου απο των δικαιων, αλλα και μετα βασιλεων βαλλει αυτους επι θρονου? μαλιστα καθιζει αυτους διαπαντος, και ειναι υψωμενοι.
8 Et si fuerint vincti compedibus et vinciantur funibus paupertatis,	8 Και εαν ηθελον εισθαι δεδεμενοι με δεσμα και πιασθη με σχοινια θλιψεως,
9 indicabit eis opera eorum et scelera eorum, quia violenti fuerunt.	9 τοτε φανερονει εις αυτους τα εργα αυτων και τας παραβασεις αυτων, οτι υπερηυξησαν,
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat, et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.	10 και ανοιγει το ωτιον αυτων εις διδασκαλιαν, και απο της ανομιας προσταζει να επιστρεψωσιν.
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono et annos suos in deliciis.	11 Εαν υπακουσωσι και δουλευσωσι, θελουσι τελειωσει τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευφροσυναις.
12 Si autem non audierint, transibunt per canalem mortis et consumentur in stultitia.	12 Αλλ' εαν δεν υπακουσωσι, θελουσι διαπερασθη υπο ρομφαιας και θελουσι τελευτησει εν αγνωσια.
13 Impii corde sibi reponent iram Dei neque clamabunt, cum vincti fuerint.	13 Οι δε υποκριται την καρδιαν επισωρευουσιν οργην? δεν θελουσι βοησει οταν δεση αυτους?
14 Morietur in iuventute anima eorum, et vita eorum in adulescentia.	14 αυτοι αποθνησκουσιν εν τη νεοτητι, και η ζωη αυτων τελειονει μεταξυ των ασελγων.
15 Eripiet de angustia sua pauperem et revelabit in tribulatione aurem eius.	15 Λυτρονει τον τεθλιμμενον εν τη θλιψει αυτου και ανοιγει τα ωτα αυτων εν συμφορα?
16 Igitur salvabit te de ore angusto, amplitudo et non angustiae erunt sub te; requies autem mensae tuae erit plena pinguedine.	16 και ουτως ηθελε σε εκβαλει απο της στενοχωριας εις ευρυχωριαν, οπου δεν υπαρχει στενοχωρια? και το παρατιθεμενον επι της τραπεζης σου θελει εισθαι πληρες παχους.
17 Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque tenebunt.	17 Αλλα συ εξεπληρωσας δικην ασεβους? δικη και κρισις θελουσι σε καταλαβει.
18 Cave, ne te seducat abundantia, nec multitudo donorum inclinet te.	18 Επειδη υπαρχει θυμος, προσεχε μη σε εξαφανιση δια της προσβολης αυτου? τοτε ουδε μεγα λυτρον ηθελε σε λυτρωσει.
19 Nonne proferetur clamor tuus nisi in angustia? Et omnes conatus roboris?	19 Θελει αποβλεψει εις τα πλουτη σου, ουτε εις χρυσιον ουτε εις πασαν την ισχυν της δυναμεως;
20 Ne inhies nocti, ut ascendat turba pro eis.	20 Μη επιποθει την νυκτα, καθ' ην οι λαοι εκκοπτονται εν τω τοπω αυτων.
21 Cave, ne declines ad iniquitatem; propter hoc enim expertus es miseriam.	21 Προσεχε, μη στραφης προς την ανομιαν? διοτι συ προεκρινας τουτο μαλλον παρα την θλιψιν.
22 Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua. Quis ei similis doctor?	22 Ιδου, ο Θεος ειναι υψωμενος δια της δυναμεως αυτου? τις διδασκει ως αυτος;
23 Quis poterit scrutari vias eius, aut quis potest ei dicere: “Operatus es iniquitatem”?	23 Τις διωρισεν εις αυτον την οδον αυτου; η τις δυναται να ειπη, Επραξας ανομιαν;
24 Memento, ut magnifices opus eius, de quo cecinerunt viri.	24 Ενθυμου να μεγαλυνης το εργον αυτου, το οποιον θεωρουσιν οι ανθρωποι.
25 Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.	25 Πας ανθρωπος βλεπει αυτο? ο ανθρωπος θεωρει αυτο μακροθεν.
26 Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram; numerus annorum eius inaestimabilis.	26 Ιδου, ο Θεος ειναι μεγας και ακατανοητος εις ημας, και ο αριθμος των ετων αυτου ανεξερευνητος.
27 Qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar fluminis,	27 Οταν ανασυρη τας ρανιδας του υδατος, αυται καταχεουσιν εκ των ατμων αυτου βροχην,
28 quos nubes effundunt, stillantes super homines multos.	28 την οποιαν τα νεφη ραινουσιν? αφθονως σταλαζουσιν επι τον ανθρωπον.
29 Profecto quis intellegit dilatationem nubium, strepitum tabernaculi eius?	29 Δυναται τις ετι να εννοηση τας εφαπλωσεις των νεφελων, τον κροτον της σκηνης αυτου;
30 Ecce extendit circum se lumen suum et fundamenta maris texit.	30 Ιδου, εφαπλονει το φως αυτου επ' αυτην και σκεπαζει τους πυθμενας της θαλασσης?
31 Per haec enim iudicat populos et dat escas copiose.	31 επειδη δι' αυτων δικαζει τους λαους και διδει τροφην αφθονως.
32 In manibus abscondit lucem et praecipit ei, ut percutiat.	32 Εν ταις παλαμαις αυτου κρυπτει την αστραπην? και προσταζει αυτην εις ο, τι εχει να απαντηση.
33 Fragor eius de eo annuntiat, zelans ira contra iniquitatem.	33 Παραγγελλει εις αυτην υπερ του φιλου αυτου, κατα δε του ασεβους ετοιμαζει οργην.