Giobbe 36

NOVA VULGATA	LXX
1 Addens quoque Eliu haec locutus est:	1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει
2 “ Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.	2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις
3 Repetam scientiam meam a longe et Factori meo tribuam iustitiam.	3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω
4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfectus scientia adest tecum.	4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις
5 Deus potens est; non abicit, potens virtute cordis.	5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας
6 Non vivere faciet impium, sed iudicium pauperibus tribuit.	6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει
7 Non auferet a iusto oculos suos et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.	7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται
8 Et si fuerint vincti compedibus et vinciantur funibus paupertatis,	8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας
9 indicabit eis opera eorum et scelera eorum, quia violenti fuerunt.	9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat, et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.	10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono et annos suos in deliciis.	11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις
12 Si autem non audierint, transibunt per canalem mortis et consumentur in stultitia.	12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν
13 Impii corde sibi reponent iram Dei neque clamabunt, cum vincti fuerint.	13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους
14 Morietur in iuventute anima eorum, et vita eorum in adulescentia.	14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων
15 Eripiet de angustia sua pauperem et revelabit in tribulatione aurem eius.	15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει
16 Igitur salvabit te de ore angusto, amplitudo et non angustiae erunt sub te; requies autem mensae tuae erit plena pinguedine.	16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος
17 Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque tenebunt.	17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα
18 Cave, ne te seducat abundantia, nec multitudo donorum inclinet te.	18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις
19 Nonne proferetur clamor tuus nisi in angustia? Et omnes conatus roboris?	19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν
20 Ne inhies nocti, ut ascendat turba pro eis.	20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων
21 Cave, ne declines ad iniquitatem; propter hoc enim expertus es miseriam.	21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας
22 Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua. Quis ei similis doctor?	22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης
23 Quis poterit scrutari vias eius, aut quis potest ei dicere: “Operatus es iniquitatem”?	23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα
24 Memento, ut magnifices opus eius, de quo cecinerunt viri.	24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες
25 Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.	25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι
26 Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram; numerus annorum eius inaestimabilis.	26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος
27 Qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar fluminis,	27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην
28 quos nubes effundunt, stillantes super homines multos.	28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος
29 Profecto quis intellegit dilatationem nubium, strepitum tabernaculi eius?	29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου
30 Ecce extendit circum se lumen suum et fundamenta maris texit.	30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν
31 Per haec enim iudicat populos et dat escas copiose.	31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι
32 In manibus abscondit lucem et praecipit ei, ut percutiat.	32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι
33 Fragor eius de eo annuntiat, zelans ira contra iniquitatem.	33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας