Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Giobbe 6


font
NOVA VULGATABIBBIA MARTINI
1 Respondens autem Iob dixit:
1 Ma Giobbe rispose, e disse:
2 “ Utinam appenderetur aegritu do mea,
et calamitatem meam assumerent in statera!
2 Volesse Dio, che si pesassero sulla bilancia i peccati, pe' quali ho meritato l'ira e la miserai, ch'io sopporto.
3 Nunc vero arena maris haec gravior apparet,
inde verbis meis haesito.
3 Si vedrebbe questa più pesante, che l'arena del mare: per la qual cosa eziandio le mie parole piene son di dolore:
4 Quia sagittae Omnipotentis in me sunt,
quarum venenum ebibit spiritus meus;
et terrores Dei militant contra me.
4 Perch' io porto in me fisse le frecce del Signore, delle quali il veleno beve il mio spirito, e i terrori mi assediano.
5 Numquid rugiet onager, cum habueritherbam?
Aut mugiet bos, cum ante praesepe plenum steterit?
5 Ragghia forse l'asino salvatico, quando ha dell'erba, o rugge il bue, allorché sta davanti a ben provvista mangiatoia?
6 Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum?
Aut poterit gustari herba insulsa?
6 O si può egli mangiare una cosa insipida, senza condirla col sale? o può egli alcuno frustare una cosa, la quale gustata reca la morte?
7 Quae prius nolebat tangere anima mea,
nunc prae angustia cibi mei sunt.
7 Quelle cose, che io per l'avanti non avrei voluto toccare, sono adesso nelle mie strettezze mio cibo.
8 Quis det, ut veniat petitio mea,
et, quod exspecto, tribuat mihi Deus?
8 Chi mi darà che sia adempiuta la mia richiesta, e che Dio mi conceda quel ch'io aspetto?
9 Utinam Deus me conterat;
solvat manum suam et succidat me!
9 E che quegli, che ha principiato, egli stesso in polvere mi riduca; lasci agir la sua mano, e mi finisca?
10 Et haec mihi sit consolatio,
et exsultabo vel in pavore, qui non parcat,
nec celabo sermones Sancti.
10 E questa sia consolazione per me, che egli in affliggermi co' dolori, non mi risparmi, ed io non contradica alle parole del Santo.
11 Quae est enim fortitudo mea, ut sustineam?
Aut quis finis meus, ut patienter agam?
11 Imperocché qual fortezza è la mia per durare? o qual lite sarà il mio, ond'io mi regga colla pazienza?
12 Num fortitudo lapidum, fortitudo mea?
Num caro mea aenea est?
12 Non è fermezza di sasso la mia fermezza, né la mia carne è di bronzo.
13 An non est auxilium mihi in me,
et virtus quoque remota est a me?
13 Mirate com'io da me non posso aitarmi, e i miei più intimi si son ritirati da me.
14 Qui tollit ab amico suo misericordiam,
timorem Omnipotentis derelinquit.
14 Chiunque niega compassione all'amico, abbandona il timor del Signore.
15 Fratres mei mentiti sunt me
sicut alveus torrentium, qui evanescunt
15 I miei fratelli sono andati lungi da me, come torrente che passa rapidamente le valli.
16 nigrescentes glacie,
cum ingruit super eos nix.
16 A quei che temono la brinata caderà addosso la neve.
17 Tempore, quo diffluunt, arescunt
et, ut incaluerit, solvuntur de loco suo.
17 Quando principieranno a dissiparsi, si perderanno, e ai primi calori si struggeranno là dove sono.
18 Deflectunt viatorum turmae de viis suis,
ascendentes per desertum pereunt.
18 Tortuose sono le vie, per le quali camminano, si ridurranno in nulla, e periranno.
19 Commeatus Thema consideraverunt,
viatores Saba speraverunt in eis.
19 Considerate i sentieri di Thema, e le strade di Saba, e aspettate alcun poco.
20 Confusi sunt, quia speraverunt;
venerunt eo usque, et pudore cooperti sunt.
20 Sono confusi di mia speranza: sono venuti sin presso a me, e restati coperti di rossore.
21 Ita nunc vos facti estis mihi;
videntes plagam meam, timetis.
21 In questo punto siete venuti, ed or in reggendo i mali miei v'inorridite.
22 Numquid dixi: Afferte mihi
et de substantia vestra donate mihi?
22 Vi ho io forse detto: Portate, e donate a me qualche cosa de' vostri tesori?
23 vel: Liberate me de manu hostis
et de manu robustorum eruite me?
23 Ovvero, liberatemi dal poter del nemico, e traetemi dalle mani de' potenti?
24 Docete me, et ego tacebo,
et, si quid forte ignoravi, instruite me.
24 Insegnatemi, e io mi tacerò: e dov'io fui forse ignorante, istruitemi.
25 Quare detraxistis sermonibus veritatis,
cum e vobis nullus sit, qui possit arguere me?
25 Per qual motivo intaccate voi le parole di verità, mentre non v'ha tra voi chi possa riprendermi?
26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis,
sed in ventum verba desperati.
26 I vostri studiati discorsi altro non son che rimproveri, e al vento gittate le parole.
27 Super pupillum irruitis
et subvertere nitimini amicum vestrum.
27 Voi date adosso a un pupillo, e tentate di abbattere il vostro amico.
28 Nunc, quaeso, convertimini ad me,
et in faciem vestram non mentiar.
28 Pur conducete a fine la vostra impresa: porgete l'orecchio, e vedete se io dica bugia.
29 Revertite! Nulla erit improbitas.
Revertite! Adhuc praesens adest iustitia mea.
29 Rispondete, vi prego, senza altercazioni; e ragionando secondo giustizia pronunziate sentenza.
30 Estne in lingua mea improbitas?
An palatum meum non discernit nequitiam?
30 E non troverete ingiustizia nella mia lingua, né per mia bocca parlerà la stoltezza.