Giobbe 6

NOVA VULGATA	LXX
1 Respondens autem Iob dixit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 “ Utinam appenderetur aegritu do mea, et calamitatem meam assumerent in statera!	2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον
3 Nunc vero arena maris haec gravior apparet, inde verbis meis haesito.	3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα
4 Quia sagittae Omnipotentis in me sunt, quarum venenum ebibit spiritus meus; et terrores Dei militant contra me.	4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με
5 Numquid rugiet onager, cum habueritherbam? Aut mugiet bos, cum ante praesepe plenum steterit?	5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα
6 Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? Aut poterit gustari herba insulsa?	6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις
7 Quae prius nolebat tangere anima mea, nunc prae angustia cibi mei sunt.	7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος
8 Quis det, ut veniat petitio mea, et, quod exspecto, tribuat mihi Deus?	8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος
9 Utinam Deus me conterat; solvat manum suam et succidat me!	9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω
10 Et haec mihi sit consolatio, et exsultabo vel in pavore, qui non parcat, nec celabo sermones Sancti.	10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου
11 Quae est enim fortitudo mea, ut sustineam? Aut quis finis meus, ut patienter agam?	11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη
12 Num fortitudo lapidum, fortitudo mea? Num caro mea aenea est?	12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι
13 An non est auxilium mihi in me, et virtus quoque remota est a me?	13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν
14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Omnipotentis derelinquit.	14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με
15 Fratres mei mentiti sunt me sicut alveus torrentium, qui evanescunt	15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με
16 nigrescentes glacie, cum ingruit super eos nix.	16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως
17 Tempore, quo diffluunt, arescunt et, ut incaluerit, solvuntur de loco suo.	17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην
18 Deflectunt viatorum turmae de viis suis, ascendentes per desertum pereunt.	18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην
19 Commeatus Thema consideraverunt, viatores Saba speraverunt in eis.	19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες
20 Confusi sunt, quia speraverunt; venerunt eo usque, et pudore cooperti sunt.	20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες
21 Ita nunc vos facti estis mihi; videntes plagam meam, timetis.	21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε
22 Numquid dixi: Afferte mihi et de substantia vestra donate mihi?	22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι
23 vel: Liberate me de manu hostis et de manu robustorum eruite me?	23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με
24 Docete me, et ego tacebo, et, si quid forte ignoravi, instruite me.	24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι
25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit, qui possit arguere me?	25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι
26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, sed in ventum verba desperati.	26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι
27 Super pupillum irruitis et subvertere nitimini amicum vestrum.	27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων
28 Nunc, quaeso, convertimini ad me, et in faciem vestram non mentiar.	28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι
29 Revertite! Nulla erit improbitas. Revertite! Adhuc praesens adest iustitia mea.	29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε
30 Estne in lingua mea improbitas? An palatum meum non discernit nequitiam?	30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα