Giobbe 6

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Respondens autem Iob dixit:	1 Ο δε Ιωβ απεκριθη και ειπεν?
2 “ Utinam appenderetur aegritu do mea, et calamitatem meam assumerent in statera!	2 Ειθε να εζυγιζετο τωοντι η λυπη μου, και η συμφορα μου να ετιθετο ολη ομου εν τη πλαστιγγι.
3 Nunc vero arena maris haec gravior apparet, inde verbis meis haesito.	3 Επειδη τωρα ηθελεν εισθαι βαρυτερα υπερ την αμμον της θαλασσης? δια τουτο οι λογοι μου καταπινονται.
4 Quia sagittae Omnipotentis in me sunt, quarum venenum ebibit spiritus meus; et terrores Dei militant contra me.	4 Διοτι τα βελη του Παντοδυναμου ειναι εντος μου, των οποιων το φαρμακιον εκπινει το πνευμα μου? οι τρομοι του Θεου παραταττονται εναντιον μου.
5 Numquid rugiet onager, cum habueritherbam? Aut mugiet bos, cum ante praesepe plenum steterit?	5 Ογκαται ο αγριος ονος παρα τη χλοη; η μυκαται ο βους παρα τη φατνη αυτου;
6 Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? Aut poterit gustari herba insulsa?	6 Τρωγεται το ανοστον χωρις αλατος; η υπαρχει γευσις εν τω λευκωματι του ωου;
7 Quae prius nolebat tangere anima mea, nunc prae angustia cibi mei sunt.	7 Τα πραγματα, τα οποια η ψυχη μου απεστρεφετο να εγγιση, εγειναν ως το αηδες φαγητον μου.
8 Quis det, ut veniat petitio mea, et, quod exspecto, tribuat mihi Deus?	8 Ειθε να απελαμβανον την αιτησιν μου, και να μοι εδιδεν ο Θεος την Επιθυμιαν μου.
9 Utinam Deus me conterat; solvat manum suam et succidat me!	9 Και να ηθελεν ευδοκησει ο Θεος να με αφανιση? να απολυση την χειρα αυτου και να με κοψη.
10 Et haec mihi sit consolatio, et exsultabo vel in pavore, qui non parcat, nec celabo sermones Sancti.	10 Και θελει εισθαι ετι η παρηγορια μου, οτι, και αν καταναλωθω εν τη θλιψει και αυτος δεν με λυπηθη, εγω δεν εκρυψα τους λογους του Αγιου.
11 Quae est enim fortitudo mea, ut sustineam? Aut quis finis meus, ut patienter agam?	11 Ποια η δυναμις μου, ωστε να εγκαρτερω; και ποιον το τελος μου, ωστε να υποφερη η ψυχη μου;
12 Num fortitudo lapidum, fortitudo mea? Num caro mea aenea est?	12 Μηπως η δυναμις μου ειναι δυναμις λιθων; η η σαρξ μου χαλκος;
13 An non est auxilium mihi in me, et virtus quoque remota est a me?	13 Μηπως δεν εξελιπεν εν εμοι η βοηθεια μου και απεμακρυνθη απ' εμου η σωτηρια;
14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Omnipotentis derelinquit.	14 Εις τον τεθλιμμενον ελεος πρεπει παρα του φιλου αυτου? αλλ' αυτος εγκατελιπε τον φοβον του Παντοδυναμου.
15 Fratres mei mentiti sunt me sicut alveus torrentium, qui evanescunt	15 Οι αδελφοι μου εφερθησαν απατηλως ως χειμαρρος, ως ρευμα χειμαρρων παρηλθον?
16 nigrescentes glacie, cum ingruit super eos nix.	16 οιτινες θολονονται εκ του παγου, εις τους οποιους διαλυεται η χιων?
17 Tempore, quo diffluunt, arescunt et, ut incaluerit, solvuntur de loco suo.	17 οταν θερμανθωσιν, εκλειπουσιν? οταν γεινη θερμοτης, εξαλειφονται απο του τοπου αυτων.
18 Deflectunt viatorum turmae de viis suis, ascendentes per desertum pereunt.	18 Τα ιχνη της πορειας αυτων συστρεφονται? καταντωσιν εις το μηδεν και χανονται?
19 Commeatus Thema consideraverunt, viatores Saba speraverunt in eis.	19 τα πληθη της Θαιμα εθεωρουν, οι συνοδοιποροι της Σεβα περιεμενον αυτους?
20 Confusi sunt, quia speraverunt; venerunt eo usque, et pudore cooperti sunt.	20 Εψευσθησαν της ελπιδος αυτων? ηλθον εκει και ενετραπησαν.
21 Ita nunc vos facti estis mihi; videntes plagam meam, timetis.	21 Τωρα και σεις εισθε ως αυτοι? ειδετε την πληγην μου και ετρομαξατε.
22 Numquid dixi: Afferte mihi et de substantia vestra donate mihi?	22 Μηπως εγω ειπα, Φερετε προς εμε; η, Δοτε δωρον εις εμε απο της περιουσιας υμων;
23 vel: Liberate me de manu hostis et de manu robustorum eruite me?	23 η, Ελευθερωσατε με εκ της χειρος του εχθρου; η, Λυτρωσατε με εκ της χειρος των ισχυρων;
24 Docete me, et ego tacebo, et, si quid forte ignoravi, instruite me.	24 Διδαξατε με, και εγω θελω σιωπησει? και δειξατε μοι κατα τι εσφαλα.
25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit, qui possit arguere me?	25 Ποσον ισχυροι ειναι οι ορθοι λογοι? αλλ' ο ελεγχος σας, τι αποδεικνυει;
26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, sed in ventum verba desperati.	26 Φανταζεσθε να ελεγξητε λογους, ενω αι ομιλιαι του απηλπισμενου ειναι ως ανεμος;
27 Super pupillum irruitis et subvertere nitimini amicum vestrum.	27 Τωοντι, σεις επιπιπτετε επι τον ορφανον, και σκαπτετε λακκον εις τον φιλον σας.
28 Nunc, quaeso, convertimini ad me, et in faciem vestram non mentiar.	28 Τωρα λοιπον ευαρεστηθητε να εμβλεψητε εις εμε, διοτι εμπροσθεν υμων κειται αν εγω ψευδωμαι.
29 Revertite! Nulla erit improbitas. Revertite! Adhuc praesens adest iustitia mea.	29 Επιστρεψατε, παρακαλω? ας μη γεινη αδικια? ναι, επιστρεψατε παλιν? η δικαιοσυνη μου ειναι εν τουτω.
30 Estne in lingua mea improbitas? An palatum meum non discernit nequitiam?	30 Υπαρχει αδικια εν τη γλωσση μου; δεν δυναται ο ουρανισκος μου να διακρινη τα διεφθαρμενα;