Giobbe 5

NOVA VULGATA	LXX
1 Voca ergo, si est qui tibi re spondeat! Ad quem sanctorum converteris?	1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη
2 Vere stultum interficit iracundia, et fatuum occidit invidia.	2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος
3 Ego vidi stultum firma radice et maledixi sedi eius statim.	3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα
4 Longe fient filii eius a salute et conterentur in porta, et non erit qui eruat.	4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος
5 Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.	5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς
6 Quia non egreditur ex pulvere nequitia, et de humo non oritur dolor.	6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος
7 Sed homo generat laborem, et aves elevant volatum.	7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται
8 Quam ob rem ego deprecabor Dominum et ad Deum ponam eloquium meum,	8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι
9 qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero;	9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος
10 qui dat pluviam super faciem terrae et irrigat aquis rura;	10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον
11 qui ponit humiles in sublime et maerentes erigit sospitate;	11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα
12 qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum, quod coeperant;	12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες
13 qui apprehendit sapientes in astutia eorum et consilium pravorum dissipat.	13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν
14 Per diem incurrent tenebras et, quasi in nocte, sic palpabunt in meridie.	14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι
15 Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum et de manu violenti pauperem;	15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου
16 et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.	16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη
17 Beatus homo, qui corripitur a Deo; increpationem ergo Omnipotentis ne reprobes.	17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου
18 Quia ipse vulnerat et medetur, percutit, et manus eius sanabunt.	18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο
19 In sex tribulationibus liberabit te, et in septem non tanget te malum.	19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον
20 In fame eruet te de morte et in bello de manu gladii.	20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε
21 A flagello linguae absconderis et non timebis vastationem, cum venerit.	21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων
22 In vastitate et fame ridebis et bestias terrae non formidabis.	22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης
23 Sed cum lapidibus campi pactum tuum, et bestiae terrae pacificae erunt tibi.	23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι
24 Et scies quod pacem habeattabernaculum tuum, et visitans habitationem tuam non falleris.	24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη
25 Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terrae.	25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου
26 Ingredieris in abundantia sepulcrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.	26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα
27 Ecce hoc, ut investigavimus, ita est; oboedi illi et tu sapias tibi ”.	27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας