Scrutatio

Lunedi, 6 maggio 2024 - San Pietro Nolasco ( Letture di oggi)

Siracide 10


font
BIBBIA RICCIOTTINOVA VULGATA
1 - Il principe saggio sa reggere il suo popolo, e il governo dell'uomo sensato è stabile.1 Iudex sapiens instituet populum suum,
et principatus sensati stabilis erit.
2 Quale il principe del popolo, tali i suoi ministri, e quale il governatore della città, tali i suoi abitanti.2 Secundum iudicem populi sic et ministri eius,
et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea.
3 Un re ignorante manda in rovina il suo popolo; le città si popolano per il senno de' potenti.3 Rex insipiens perdet populum suum,
et civitates inhabitabuntur per sensum potentium.
4 Nella mano del Signore è il dominio della terra, e a tempo opportuno prepone ad essa l'uomo adatto.4 In manu Dei potestas terrae,
et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam.
5 Nella mano del Signore è la prosperità dell'uomo, e sulla fronte del magistrato imprime egli l'onore.5 In manu Dei prosperitas hominis,
et super faciem scribae imponet honorem suum.
6 Non ti rammentar [con rancore] di alcun torto col prossimo, e non far nulla [per vendicarti] quando ti s'è recata offesa.6 Pro omni iniuria proximi ne rependas
et nihil agas in operibus superbiae.
7 Odiosa al cospetto del Signore e degli uomini è la superbia, ed esecrabile è tutta l'iniquità delle genti.7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia,
et utrisque execrabilis omnis vexatio.
8 Da un popolo all'altro si trasferisce il regno, a causa delle ingiustizie, delle ingiurie, degli oltraggi e delle frodi.8 Regnum a gente in gentem transfertur
propter iniustitias et contumelias et divitias dolosas.
9 Nulla v'ha di più scellerato dell'avaro. Perchè insuperbisce la terra e la cenere?9 Avaro autem nihil est scelestius,
hic enim et animam suam venalem habet.
10 Nulla v'ha di più iniquo che amare il danaro: un tale uomo invero vende anche l'anima sua, perchè [già] da vivo ha gettato via le sue viscere.10 Quid superbit terra et cinis?
Quoniam in vita sua proiecit intima sua.
11 Ogni potentato ha vita breve: una lunga malattia stanca il medico.11 Languor prolixior gravat medicum,
brevis languor serenat medicum.
12 Una breve malattia il medico la tronca: e così anche il re oggi è e domani muore.12 Omnis potentatus brevis vita,
sic et rex hodie est et cras morietur.
13 Morto poi ch'è l'uomo, avrà in eredità rettili e bestie e vermi.13 Cum enim morietur homo,
hereditabit serpentes et bestias et vermes.
14 principio della superbia umana [È] l'apostatar dal Signore,14 Initium superbiae hominis apostatare a Deo;
15 poiché dal suo creatore si allontana il cuore di lui. Il principio invero della superbia è il peccato, e chi a questa s'attiene, riboccherà di abominazioni, ed essa l'abbatterà per sempre.15 et ab eo, qui fecit illum, recessit cor eius.
Quoniam initium omnis peccati est superbia,
qui tenuerit illam, ebulliet maledictum,
et subvertet eum in finem.
16 Perciò il Signore coprì d'ignominia le adunanze de' malvagi, e li sterminò sino in fondo.16 Propterea mirabiles fecit Dominus plagas malorum
et destruxit eos usque in finem.
17 I troni de' principi superbi distrusse il Signore, e fece sedere al loro posto i mansueti,17 Sedes ducum superborum destruxit Deus
et sedere fecit mites pro eis.
18 Le radici delle nazioni superbe estirpò il Signore, e piantò gli umili al posto loro.18 Radices gentium superbarum eradicavit Deus
et plantavit humiles pro ipsis.
19 Le regioni delle genti mise a soqquadro il Signore, e le rovinò sino alle fondamenta.19 Terras gentium evertit Dominus
et perdidit eas usque ad fundamentum.
20 Ne devastò parecchie e disperse gli abitanti, e cancellò la memoria loro dalla terra.20 Arefecit ex ipsis et disperdidit eos
et cessare fecit memoriam eorum a terra.
21 La memoria de' superbi dissipò Iddio, e conservò la memoria degli umili di sentimento. -21 Memoriam superborum perdidit Deus
et reliquit memoriam humilium sensu.
22 Non fu creata per gli uomini la superbia, nè l'iracondia per i nati di donna.22 Non est creata hominibus superbia,
neque iracundia nato mulierum.
23 Quella progenie d'uomini sarà onorata, che teme il Signore. Quella progenie d'uomini sarà disonorata, che trasgredisce i comandamenti del Signore.23 Semen hominum honoratum hoc,
quod timet Deum;
semen autem hoc exhonorabitur,
quod praeterit mandata Domini.
24 Tra i fratelli è in onore il loro capo: e quel che temono il Signore saranno [in onore] agli occhi di lui.24 In medio fratrum rector illorum in honore;
et, qui timent Dominum, erunt in oculis illius.
25 Ricchi, nobili e poveri, il loro vanto è il timor di Dio.25 Peregrinus, advena et pauper:
timor Dei est gloria eorum.
26 Non dispregiare il giusto, ch'è povero, nè magnificare il peccatore ch' è ricco.26 Noli despicere hominem iustum pauperem
et noli magnificare virum peccatorem divitem.
27 Il magnate e il magistrato e il potente sono in onore; ma nessuno di loro è più grande di chi teme il Signore.27 Magnus et iudex et potens est in honore,
sed non est maior illo, qui timet Deum.
28 Al servo sapiente faran da servi gli uomini liberi, e l'uomo prudente e istruito non mormorerà quand'è ripreso; ma l'ignorante non sarà onorato.28 Servo sensato liberi servient;
et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus.
29 Non ti perdere in vanterie quando occorre agire, nè indugiare nel tempo dell'angustia.29 Noli extollere te in faciendo opere tuo
et noli gloriari in tempore angustiae tuae.
30 Meglio chi lavora e abbonda d'ogni cosa, che chi [va a spasso o] si vanta e manca del pane.30 Melior est, qui operatur et abundat in omnibus,
quam qui gloriatur et eget pane.
31 Figliuolo, conserva nella mansuetudine l'anima tua, e dalle onore a seconda de' suoi meriti.31 Fili, in mansuetudine honora animam tuam
et da illi victum cultumque secundum meritum suum.
32 Colui che pecca contro se stesso chi lo stimerà giusto? e chi esalterà colui che disonora la propria vita?32 Peccantem in animam suam quis iustificabit?
Et quis honorificabit exhonorantem animam suam?
33 Il povero è onorato per la sua scienza e il suo timor [di Dio], e c'è chi è onorato per la sua ricchezza.33 Est pauper, qui honoratur propter disciplinam et timorem suum,
et est homo, qui honorificatur propter substantiam suam.
34 Ma chi è onorato nella povertà, quanto più [lo sarà] nella ricchezza? chi è onorato nella ricchezza, tema la povertà,34 Qui autem honoratur in paupertate, quanto magis in substantia!
Et, qui exhonoratur in substantia, quanto magis in paupertate!