Giobbe 4
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 2008 | VULGATA |
---|---|
1 Elifaz di Teman prese a dire: | 1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit : |
2 «Se uno tenta di parlare, ti sarà gravoso? Ma chi può trattenere le parole? | 2 Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies ; sed conceptum sermonem tenere quis poterit ? |
3 Ecco, sei stato maestro di molti e a mani stanche hai ridato vigore; | 3 Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti ; |
4 le tue parole hanno sorretto chi vacillava e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato. | 4 vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti. |
5 Ma ora che questo accade a te, ti è gravoso; capita a te e ne sei sconvolto. | 5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti ; tetigit te, et conturbatus es. |
6 La tua pietà non era forse la tua fiducia, e la tua condotta integra la tua speranza? | 6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum ? |
7 Ricordalo: quale innocente è mai perito e quando mai uomini retti furono distrutti? | 7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit ? aut quando recti deleti sunt ? |
8 Per quanto io ho visto, chi ara iniquità e semina affanni, li raccoglie. | 8 Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos, |
9 A un soffio di Dio periscono e dallo sfogo della sua ira sono annientati. | 9 flante Deo perisse, et spiritu iræ ejus esse consumptos. |
10 Ruggisce il leone, urla la belva, e i denti dei leoncelli si frantumano; | 10 Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt. |
11 il leone perisce per mancanza di preda, e i figli della leonessa si disperdono. | 11 Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt. |
12 A me fu recata, furtiva, una parola e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro. | 12 Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus. |
13 Negli incubi delle visioni notturne, quando il torpore grava sugli uomini, | 13 In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines, |
14 terrore mi prese e spavento, che tutte le ossa mi fece tremare; | 14 pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt ; |
15 un vento mi passò sulla faccia, sulla pelle mi si drizzarono i peli. | 15 et cum spiritus, me præsente, transiret, inhorruerunt pili carnis meæ. |
16 Stava là uno, ma non ne riconobbi l'aspetto, una figura era davanti ai miei occhi. Poi udii una voce sommessa: | 16 Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi. |
17 “Può l’uomo essere più retto di Dio, o il mortale più puro del suo creatore? | 17 Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur ? aut factore suo purior erit vir ? |
18 Ecco, dei suoi servi egli non si fida e nei suoi angeli trova difetti, | 18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem ; |
19 quanto più in coloro che abitano case di fango, che nella polvere hanno il loro fondamento! Come tarlo sono schiacciati, | 19 quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea ? |
20 sono annientati fra il mattino e la sera, senza che nessuno ci badi, periscono per sempre. | 20 De mane usque ad vesperam succidentur ; et quia nullus intelligit, in æternum peribunt. |
21 Non viene forse strappata la corda della loro tenda, sicché essi muoiono, ma senza sapienza?”. | 21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis ; morientur, et non in sapientia. |