Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Giobbe 4


font
BIBBIA CEI 2008LXX
1 Elifaz di Teman prese a dire:
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 «Se uno tenta di parlare, ti sarà gravoso?
Ma chi può trattenere le parole?
2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει
3 Ecco, sei stato maestro di molti
e a mani stanche hai ridato vigore;
3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας
4 le tue parole hanno sorretto chi vacillava
e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato.
4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας
5 Ma ora che questo accade a te, ti è gravoso;
capita a te e ne sei sconvolto.
5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας
6 La tua pietà non era forse la tua fiducia,
e la tua condotta integra la tua speranza?
6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου
7 Ricordalo: quale innocente è mai perito
e quando mai uomini retti furono distrutti?
7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο
8 Per quanto io ho visto, chi ara iniquità
e semina affanni, li raccoglie.
8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις
9 A un soffio di Dio periscono
e dallo sfogo della sua ira sono annientati.
9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται
10 Ruggisce il leone, urla la belva,
e i denti dei leoncelli si frantumano;
10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη
11 il leone perisce per mancanza di preda,
e i figli della leonessa si disperdono.
11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους
12 A me fu recata, furtiva, una parola
e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro.
12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου
13 Negli incubi delle visioni notturne,
quando il torpore grava sugli uomini,
13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους
14 terrore mi prese e spavento,
che tutte le ossa mi fece tremare;
14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν
15 un vento mi passò sulla faccia,
sulla pelle mi si drizzarono i peli.
15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες
16 Stava là uno, ma non ne riconobbi l'aspetto,
una figura era davanti ai miei occhi.
Poi udii una voce sommessa:
16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον
17 “Può l’uomo essere più retto di Dio,
o il mortale più puro del suo creatore?
17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ
18 Ecco, dei suoi servi egli non si fida
e nei suoi angeli trova difetti,
18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν
19 quanto più in coloro che abitano case di fango,
che nella polvere hanno il loro fondamento!
Come tarlo sono schiacciati,
19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον
20 sono annientati fra il mattino e la sera,
senza che nessuno ci badi, periscono per sempre.
20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο
21 Non viene forse strappata la corda della loro tenda,
sicché essi muoiono, ma senza sapienza?”.
21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν