Psalmi 73

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ ?	1 Ψαλμος του Ασαφ.>> Αγαθος τωοντι ειναι ο Θεος εις τον Ισραηλ, εις τους καθαρους την καρδιαν.
2 Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo.	2 Εμου δε, οι ποδες μου σχεδον εκλονισθησαν? παρ' ολιγον ωλισθησαν τα βηματα μου.
3 Leva manus tuas in superbias eorum in finem : quanta malignatus est inimicus in sancto !	3 Διοτι εζηλευσα τους μωρους, βλεπων την ευτυχιαν των ασεβων.
4 Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ ; posuerunt signa sua, signa :	4 Επειδη δεν ειναι λυπαι εις τον θανατον αυτων, αλλ' η δυναμις αυτων ειναι στερεα.
5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus	5 Δεν ειναι εν κοποις, ως οι αλλοι ανθρωποι? ουδε μαστιγονονται μετα των λοιπων ανθρωπων.
6 exciderunt januas ejus in idipsum ; in securi et ascia dejecerunt eam.	6 δια τουτο περικυκλονει αυτους η υπερηφανια ως περιδεραιον? η αδικια σκεπαζει αυτους ως ιματιον.
7 Incenderunt igni sanctuarium tuum ; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.	7 Οι οφθαλμοι αυτων εξεχουσιν εκ του παχους? εξεπερασαν τας επιθυμιας της καρδιας αυτων.
8 Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul : Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.	8 Εμπαιζουσι και λαλουσιν εν πονηρια καταδυναστειαν? λαλουσιν υπερηφανως.
9 Signa nostra non vidimus ; jam non est propheta ; et nos non cognoscet amplius.	9 Θετουσιν εις τον ουρανον το στομα αυτων, και η γλωσσα αυτων διατρεχει την γην.
10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus ? irritat adversarius nomen tuum in finem ?	10 Δια τουτο θελει στραφη ενταυθα ο λαος αυτου? και υδατα ποτηριου πληρους εκθλιβονται δι' αυτους.
11 Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem ?	11 Και λεγουσι, Πως γνωριζει ταυτα ο Θεος; και υπαρχει γνωσις εν τω Υψιστω;
12 Deus autem rex noster ante sæcula : operatus est salutem in medio terræ.	12 Ιδου, ουτοι ειναι ασεβεις και ευτυχουσι διαπαντος? αυξανουσι τα πλουτη αυτων.
13 Tu confirmasti in virtute tua mare ; contribulasti capita draconum in aquis.	13 Αρα, ματαιως εκαθαρισα την καρδιαν μου και ενιψα εν αθωοτητι τας χειρας μου.
14 Tu confregisti capita draconis ; dedisti eum escam populis Æthiopum.	14 Διοτι εμαστιγωθην ολην την ημεραν και ετιμωρηθην πασαν αυγην.
15 Tu dirupisti fontes et torrentes ; tu siccasti fluvios Ethan.	15 Αν ειπω, Θελω ομιλει ουτως? ιδου, εξυβριζω εις την γενεαν των υιων σου.
16 Tuus est dies, et tua est nox ; tu fabricatus es auroram et solem.	16 Και εστοχασθην να εννοησω τουτο, πλην μ' εφανη δυσκολον?
17 Tu fecisti omnes terminos terræ ; æstatem et ver tu plasmasti ea.	17 εωσου εισελθων εις το αγιαστηριον του Θεου, ενοησα τα τελη αυτων.
18 Memor esto hujus : inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.	18 Συ βεβαιως εθεσας αυτους εις τοπους ολισθηρους? ερριψας αυτους εις κρημνον.
19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.	19 Πως δια μιας κατηντησαν εις ερημωσιν Ηφανισθησαν, απωλεσθησαν υπο αιφνιδιου ολεθρου.
20 Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.	20 Ως ονειρον εξεγειρομενου Κυριε, οταν εγερθης, θελεις αφανισει την εικονα αυτων.
21 Ne avertatur humilis factus confusus ; pauper et inops laudabunt nomen tuum.	21 Ουτως εκαιετο η καρδια μου, και τα νεφρα μου εβασανιζοντο?
22 Exsurge, Deus, judica causam tuam ; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die.	22 και εγω ημην ανοητος και δεν εγνωριζον? κτηνος ημην ενωπιον σου.
23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum : superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.	23 Εγω ομως ειμαι παντοτε μετα σου? συ με επιασας απο της δεξιας μου χειρος.
	24 Δια της συμβουλης σου θελεις με οδηγησει και μετα ταυτα θελεις με προσλαβει εν δοξη.
	25 Τινα αλλον εχω εν τω ουρανω; και επι της γης δεν θελω αλλον παρα σε.
	26 Ητονησεν η σαρξ μου και η καρδια μου? αλλ' ο Θεος ειναι η δυναμις της καρδιας μου και η μερις μου εις τον αιωνα.
	27 Διοτι, ιδου, οσοι απομακρυνονται απο σου, θελουσιν απολεσθη? συ εξωλοθρευσας παντας τους εκκλινοντας απο σου.
	28 Αλλα δι' εμε, το να προσκολλωμαι εις τον Θεον ειναι το αγαθον μου? εθεσα την ελπιδα μου επι Κυριον τον Θεον, δια να κηρυττω παντα τα εργα σου.