Giobbe 8

NOVA VULGATA	LXX
1 Respondens autem Baldad Suhites dixit:	1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει
2 “ Usquequo loqueris talia, et spiritus vehemens sermones oris tui?	2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου
3 Numquid Deus supplantat iudicium, aut Omnipotens subvertit, quod iustum est?	3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον
4 Et si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suae,	4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων
5 tu tamen, si diluculo consurrexeris ad Deum et Omnipotentem fueris deprecatus,	5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος
6 si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae;	6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης
7 in tantum ut, si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.	7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα
8 Interroga enim generationem pristinam et diligenter investiga patrum memoriam.	8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων
9 Hesterni quippe sumus et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.	9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος
10 Nonne ipsi docebunt te, loquentur tibi et de corde suo proferent eloquia?	10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα
11 Numquid virere potest scirpus absque umore, aut crescere carectum sine aqua?	11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit.	12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται
13 Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes impii peribit.	13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται
14 Cuius spes filum tenue, et sicut tela aranearum fiducia eius.	14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη
15 Innitetur super domum suam et nonstabit; fulciet eam et non consurget.	15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη
16 Umectus videtur, antequam veniat sol, et in horto suo germen eius egredietur.	16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται
17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.	17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum et dicet: “Non novi te”.	18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα
19 Haec est enim laetitia viae eius, ut rursum de terra alii germinentur.	19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει
20 Deus non proiciet simplicem nec porriget manum malignis,	20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται
21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.	21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως
22 Qui oderunt te, induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet ”.	22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται