Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Giobbe 8


font
NOVA VULGATABIBLIA
1 Respondens autem Baldad Suhites dixit:
1 Bildad de Súaj tomó la palabra y dijo:
2 “ Usquequo loqueris talia,
et spiritus vehemens sermones oris tui?
2 ¿Hasta cuándo estarás hablando de ese modo, y un gran viento serán las razones de tu boca?
3 Numquid Deus supplantat iudicium,
aut Omnipotens subvertit, quod iustum est?
3 ¿Acaso Dios tuerce el derecho, Sadday pervierte la justicia?
4 Et si filii tui peccaverunt ei,
et dimisit eos in manu iniquitatis suae,
4 Si tus hijos pecaron contra él, ya los dejó a merced de sus delitos.
5 tu tamen, si diluculo consurrexeris ad Deum
et Omnipotentem fueris deprecatus,
5 Mas si tú a Dios recurres e imploras a Sadday,
6 si mundus et rectus incesseris,
statim evigilabit ad te
et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae;
6 si eres irreprochable y recto, desde ahora él velará sobre ti y restaurará tu morada de justicia.
7 in tantum ut, si priora tua fuerint parva,
et novissima tua multiplicentur nimis.
7 Tu pasado parecerá insignificante el lado de tu espléndido futuro.
8 Interroga enim generationem pristinam
et diligenter investiga patrum memoriam.
8 Pregunta, si no, a la generación pasada, medita en la experiencia de sus padres.
9 Hesterni quippe sumus et ignoramus,
quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.
9 Nosotros de ayer somos y no sabemos nada, como una sombra nuestros días en la tierra.
10 Nonne ipsi docebunt te, loquentur tibi
et de corde suo proferent eloquia?
10 Pero ellos te instruirán y te hablarán, y de su corazón sacarán estas máximas:
11 Numquid virere potest scirpus absque umore,
aut crescere carectum sine aqua?
11 «¿Brota acaso el papiro sin marismas? ¿Crece sin agua el junco?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu,
ante omnes herbas arescit.
12 Aún en su verdor, sin ser cortado, antes que toda otra hierba se marchita.
13 Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum,
et spes impii peribit.
13 Tal es el fin de los que a Dios olvidan, así fenece la esperanza del impío.
14 Cuius spes filum tenue,
et sicut tela aranearum fiducia eius.
14 Su confianza es un hilo solamente, su seguridad una tela de araña.
15 Innitetur super domum suam et nonstabit;
fulciet eam et non consurget.
15 Se apoya en su morada, y no le aguanta, se agarra a ella y no resiste.
16 Umectus videtur, antequam veniat sol,
et in horto suo germen eius egredietur.
16 Bien regado ante la faz del sol, por encima de su huerto salían sus renuevos.
17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur,
et inter lapides commorabitur.
17 Sobre un majano entrelazadas sus raíces, vivía en una casa de piedra.
18 Si absorbuerit eum de loco suo,
negabit eum et dicet: “Non novi te”.
18 Mas cuando se le arranca de su sitio, éste le niega: “¡No te he visto jamás!”
19 Haec est enim laetitia viae eius,
ut rursum de terra alii germinentur.
19 Y vedle ya cómo se pudre en el camino, mientras que del suelo brotan otros.»
20 Deus non proiciet simplicem
nec porriget manum malignis,
20 No, Dios no rechaza al íntegro, ni da la mano a los malvados.
21 donec impleatur risu os tuum,
et labia tua iubilo.
21 La risa ha de llenar aún tu boca y tus labios el clamor de júbilo.
22 Qui oderunt te, induentur confusione,
et tabernaculum impiorum non subsistet ”.
22 Tus enemigos serán cubiertos de vergüenza, y desaparecerá la tienda de los malos.