Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Giobbe 27


font
NOVA VULGATABIBBIA RICCIOTTI
1 Addidit quoque Iob assu mens parabolam suam et dixit:
1 - E continuò Giobbe, riprendendo la sua sentenza, e disse:
2 “ Vivit Deus, qui abstulit ius meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinemadduxit animam meam,
2 «Per la vita di Dio, che tolse via il mio diritto, e dell'Onnipotente, che amareggiò l'anima mia,
3 quia, donec superest halitus in me,
et spiritus Dei in naribus meis,
3 che - fino a quando rimarrà alito in me, e il soffio di Dio nelle mie narici -
4 non loquentur labia mea iniquitatem,
nec lingua mea meditabitur mendacium!
4 le mie labbra non pronunceranno iniquità, nè la mia lingua asserirà menzogna.
5 Absit a me, ut iustos vos esse iudicem;
donec exspirem, non recedam ab innocentia mea.
5 Lungi da me che io giudichi aver voi ragione; fino a che morrò, non cesserò [d'affermare] la mia innocenza.
6 Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram,
neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
6 Non abbandonerò la mia giustizia, a cui già m'attenni, nè di tutta la mia vita il mio cuore mi rimprovera nulla.
7 Sit ut impius inimicus meus,
et adversarius meus quasi iniquus.
7 Succeda al mio nemico come all'empio, e al mio avversario come all'iniquo!
8 Quae est enim spes impii, cum secet,
cum rapiat Deus animam eius?
8 Poichè qual è mai la speranza del perverso se viene reciso, e Dio gli ridomanda l'anima?
9 Numquid Deus audiet clamorem eius,
cum venerit super eum angustia?
9 Ascolterà forse Dio il grido di lui, quando sovr'esso giungerà l'angustia?
10 Aut poterit in Omnipotente delectari
et invocare Deum omni tempore?
10 o troverà egli nell'Onnipotente il suo diletto, e l'invocherà in ogni tempo?
11 Docebo vos manum Dei,
quae Omnipotens habeat, nec abscondam.
11 Insegnerò io a voialtri, con l'aiuto di Dio, e i disegni dell'Onnipotente non vi celerò:
12 Ecce vos omnes observastis,
et quid sine causa vana loquimini?
12 voi tutti infatti avete riscontrato, e perchè dunque senza ragione asserite cose vane?
13 Haec est pars hominis impii apud Deum,
et hereditas violentorum, quam ab Omnipotente suscipient.
13 Questa è la sorte che Dio assegna all'uomo empio, e l'eredità che i violenti ricevono dall'Onnipotente:
14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt,
et nepotes eius non saturabuntur pane.
14 se i suoi figli saranno numerosi, son destinati alla spada, e i suoi discendenti non si sazieranno di pane;
15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu,
et viduae illius non plorabunt.
15 i superstiti suoi saran sepolti di peste, e le vedove loro non eleveranno il pianto.
16 Si comportaverit quasi terram argentum
et sicut lutum praeparaverit vestimenta,
16 Se egli accumula l'argento come terra, e come creta ha preparato vestimenta,
17 praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis,
et argentum innocens dividet.
17 egli prepara, ma il giusto se ne veste, e l'argento lo spartisce l'innocente.
18 Aedificavit sicut aranea domum suam,
et sicut custos fecit umbraculum.
18 Fabbrica, come per la tignuola, la sua casa, e come un vignaiuolo che faccia un [debole] capanno;
19 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet;
aperiet oculos suos et nihil inveniet.
19 ricco ei si giacerà, ma nulla porterà seco, aprendo i suoi occhi non ritroverà nulla.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia,
nocte opprimet eum tempestas.
20 Lo raggiungerà come acqua [impetuosa] la miseria, di notte l'opprimerà l'uragano;
21 Tollet eum ventus urens et auferet,
et velut turbo rapiet eum de loco suo.
21 un vento infocato via lo rapisce ed invola, e come turbine lo porta lungi dal suo luogo.
22 Et mittet super eum et non parcet;
de manu eius fugiens fugiet.
22 [Dio] lo bersaglierà senza risparmiarlo, mentre dalla mano di lui quello tenta fuggire;
23 Complodet super eum manus suas
et sibilabit eum de loco suo.
23 [la gente] batterà a suo disprezzo le mani, e a suo disprezzo fischierà, vedendo il suo luogo.