Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Giobbe 19


font
BIBBIA CEI 2008LXX
1 Giobbe prese a dire:
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 «Fino a quando mi tormenterete
e mi opprimerete con le vostre parole?
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις
3 Sono dieci volte che mi insultate
e mi maltrattate in modo sfacciato.
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι
4 È poi vero che io abbia sbagliato
e che persista nel mio errore?
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου
5 Davvero voi pensate di prevalere su di me,
rinfacciandomi la mia vergogna?
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει
6 Sappiate dunque che Dio mi ha schiacciato
e mi ha avvolto nella sua rete.
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν
7 Ecco, grido: “Violenza!”, ma non ho risposta,
chiedo aiuto, ma non c’è giustizia!
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα
8 Mi ha sbarrato la strada perché io non passi
e sui miei sentieri ha disteso le tenebre.
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο
9 Mi ha spogliato della mia gloria
e mi ha tolto dal capo la corona.
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου
10 Mi ha distrutto da ogni parte e io sparisco,
ha strappato, come un albero, la mia speranza.
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου
11 Ha acceso contro di me la sua ira
e mi considera come suo nemico.
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον
12 Insieme sono accorse le sue schiere
e si sono tracciate la strada contro di me;
si sono accampate intorno alla mia tenda.
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι
13 I miei fratelli si sono allontanati da me,
persino i miei familiari mi sono diventati estranei.
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν
14 Sono scomparsi vicini e conoscenti,
mi hanno dimenticato
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου
15 gli ospiti di casa;
da estraneo mi trattano le mie ancelle,
sono un forestiero ai loro occhi.
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων
16 Chiamo il mio servo ed egli non risponde,
devo supplicarlo con la mia bocca.
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο
17 Il mio fiato è ripugnante per mia moglie
e faccio ribrezzo ai figli del mio grembo.
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου
18 Anche i ragazzi mi disprezzano:
se tento di alzarmi, mi coprono di insulti.
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν
19 Mi hanno in orrore tutti i miei confidenti:
quelli che amavo si rivoltano contro di me.
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι
20 Alla pelle si attaccano le mie ossa
e non mi resta che la pelle dei miei denti.
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται
21 Pietà, pietà di me, almeno voi, amici miei,
perché la mano di Dio mi ha percosso!
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν
22 Perché vi accanite contro di me, come Dio,
e non siete mai sazi della mia carne?
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε
23 Oh, se le mie parole si scrivessero,
se si fissassero in un libro,
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα
24 fossero impresse con stilo di ferro e con piombo,
per sempre s’incidessero sulla roccia!
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι
25 Io so che il mio redentore è vivo
e che, ultimo, si ergerà sulla polvere!
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης
26 Dopo che questa mia pelle sarà strappata via,
senza la mia carne, vedrò Dio.
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη
27 Io lo vedrò, io stesso,
i miei occhi lo contempleranno e non un altro.
Languisco dentro di me.
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω
28 Voi che dite: “Come lo perseguitiamo noi,
se la radice del suo danno è in lui?”,
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω
29 temete per voi la spada,
perché è la spada che punisce l’iniquità,
e saprete che c’è un giudice».
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη