Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Salmi 104


font
BIBBIA CEI 1974VULGATA
1 Benedici il Signore, anima mia,
Signore, mio Dio, quanto sei grande!
Rivestito di maestà e di splendore,
1 Alleluja. Confitemini Domino, et invocate nomen ejus ;
annuntiate inter gentes opera ejus.
2 avvolto di luce come di un manto.
Tu stendi il cielo come una tenda,
2 Cantate ei, et psallite ei ;
narrate omnia mirabilia ejus.
3 costruisci sulle acque la tua dimora,
fai delle nubi il tuo carro,
cammini sulle ali del vento;
3 Laudamini in nomine sancto ejus ;
lætetur cor quærentium Dominum.
4 fai dei venti i tuoi messaggeri,
delle fiamme guizzanti i tuoi ministri.

4 Quærite Dominum, et confirmamini ;
quærite faciem ejus semper.
5 Hai fondato la terra sulle sue basi,
mai potrà vacillare.
5 Mementote mirabilium ejus quæ fecit ;
prodigia ejus, et judicia oris ejus :
6 L'oceano l'avvolgeva come un manto,
le acque coprivano le montagne.
6 semen Abraham servi ejus ;
filii Jacob electi ejus.
7 Alla tua minaccia sono fuggite,
al fragore del tuo tuono hanno tremato.
7 Ipse Dominus Deus noster ;
in universa terra judicia ejus.
8 Emergono i monti, scendono le valli
al luogo che hai loro assegnato.
8 Memor fuit in sæculum testamenti sui ;
verbi quod mandavit in mille generationes :
9 Hai posto un limite alle acque: non lo passeranno,
non torneranno a coprire la terra.

9 quod disposuit ad Abraham,
et juramenti sui ad Isaac :
10 Fai scaturire le sorgenti nelle valli
e scorrono tra i monti;
10 et statuit illud Jacob in præceptum,
et Israël in testamentum æternum,
11 ne bevono tutte le bestie selvatiche
e gli ònagri estinguono la loro sete.
11 dicens : Tibi dabo terram Chanaan,
funiculum hæreditatis vestræ :
12 Al di sopra dimorano gli uccelli del cielo,
cantano tra le fronde.

12 cum essent numero brevi,
paucissimi, et incolæ ejus.
13 Dalle tue alte dimore irrighi i monti,
con il frutto delle tue opere sazi la terra.
13 Et pertransierunt de gente in gentem,
et de regno ad populum alterum.
14 Fai crescere il fieno per gli armenti
e l'erba al servizio dell'uomo,
perché tragga alimento dalla terra:
14 Non reliquit hominem nocere eis :
et corripuit pro eis reges.
15 il vino che allieta il cuore dell'uomo;
l'olio che fa brillare il suo volto
e il pane che sostiene il suo vigore.

15 Nolite tangere christos meos,
et in prophetis meis nolite malignari.
16 Si saziano gli alberi del Signore,
i cedri del Libano da lui piantati.
16 Et vocavit famem super terram,
et omne firmamentum panis contrivit.
17 Là gli uccelli fanno il loro nido
e la cicogna sui cipressi ha la sua casa.
17 Misit ante eos virum :
in servum venumdatus est, Joseph.
18 Per i camosci sono le alte montagne,
le rocce sono rifugio per gli iràci.

18 Humiliaverunt in compedibus pedes ejus ;
ferrum pertransiit animam ejus :
19 Per segnare le stagioni hai fatto la luna
e il sole che conosce il suo tramonto.
19 donec veniret verbum ejus.
Eloquium Domini inflammavit eum.
20 Stendi le tenebre e viene la notte
e vagano tutte le bestie della foresta;
20 Misit rex, et solvit eum ;
princeps populorum, et dimisit eum.
21 ruggiscono i leoncelli in cerca di preda
e chiedono a Dio il loro cibo.
21 Constituit eum dominum domus suæ,
et principem omnis possessionis suæ :
22 Sorge il sole, si ritirano
e si accovacciano nelle tane.
22 ut erudiret principes ejus sicut semetipsum,
et senes ejus prudentiam doceret.
23 Allora l'uomo esce al suo lavoro,
per la sua fatica fino a sera.

23 Et intravit Israël in Ægyptum,
et Jacob accola fuit in terra Cham.
24 Quanto sono grandi, Signore,
le tue opere!
Tutto hai fatto con saggezza,
la terra è piena delle tue creature.
24 Et auxit populum suum vehementer,
et firmavit eum super inimicos ejus.
25 Ecco il mare spazioso e vasto:
lì guizzano senza numero
animali piccoli e grandi.
25 Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus,
et dolum facerent in servos ejus.
26 Lo solcano le navi,
il Leviatàn che hai plasmato
perché in esso si diverta.

26 Misit Moysen servum suum ;
Aaron quem elegit ipsum.
27 Tutti da te aspettano
che tu dia loro il cibo in tempo opportuno.
27 Posuit in eis verba signorum suorum,
et prodigiorum in terra Cham.
28 Tu lo provvedi, essi lo raccolgono,
tu apri la mano, si saziano di beni.
28 Misit tenebras, et obscuravit ;
et non exacerbavit sermones suos.
29 Se nascondi il tuo volto, vengono meno,
togli loro il respiro, muoiono
e ritornano nella loro polvere.
29 Convertit aquas eorum in sanguinem,
et occidit pisces eorum.
30 Mandi il tuo spirito, sono creati,
e rinnovi la faccia della terra.

30 Edidit terra eorum ranas
in penetralibus regum ipsorum.
31 La gloria del Signore sia per sempre;
gioisca il Signore delle sue opere.
31 Dixit, et venit c?nomyia et ciniphes
in omnibus finibus eorum.
32 Egli guarda la terra e la fa sussultare,
tocca i monti ed essi fumano.
32 Posuit pluvias eorum grandinem :
ignem comburentem in terra ipsorum.
33 Voglio cantare al Signore finché ho vita,
cantare al mio Dio finché esisto.
33 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum,
et contrivit lignum finium eorum.
34 A lui sia gradito il mio canto;
la mia gioia è nel Signore.

34 Dixit, et venit locusta,
et bruchus cujus non erat numerus :
35 Scompaiano i peccatori dalla terra
e più non esistano gli empi.
Benedici il Signore, anima mia.
35 et comedit omne f?num in terra eorum,
et comedit omnem fructum terræ eorum.
36 Et percussit omne primogenitum in terra eorum,
primitias omnis laboris eorum.
37 Et eduxit eos cum argento et auro,
et non erat in tribubus eorum infirmus.
38 Lætata est Ægyptus in profectione eorum,
quia incubuit timor eorum super eos.
39 Expandit nubem in protectionem eorum,
et ignem ut luceret eis per noctem.
40 Petierunt, et venit coturnix,
et pane cæli saturavit eos.
41 Dirupit petram, et fluxerunt aquæ :
abierunt in sicco flumina.
42 Quoniam memor fuit verbi sancti sui,
quod habuit ad Abraham puerum suum.
43 Et eduxit populum suum in exsultatione,
et electos suos in lætitia.
44 Et dedit illis regiones gentium,
et labores populorum possederunt :
45 ut custodiant justificationes ejus,
et legem ejus requirant.