Psalmi 141

VULGATA	LXX
1 Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio.	1 συνεσεως τω δαυιδ εν τω ειναι αυτον εν τω σπηλαιω προσευχη
2 Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum.	2 φωνη μου προς κυριον εκεκραξα φωνη μου προς κυριον εδεηθην
3 Effundo in conspectu ejus orationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuntio :	3 εκχεω εναντιον αυτου την δεησιν μου την θλιψιν μου ενωπιον αυτου απαγγελω
4 in deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas. In via hac qua ambulabam absconderunt laqueum mihi.	4 εν τω εκλειπειν εξ εμου το πνευμα μου και συ εγνως τας τριβους μου εν οδω ταυτη η επορευομην εκρυψαν παγιδα μοι
5 Considerabam ad dexteram, et videbam, et non erat qui cognosceret me : periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam.	5 κατενοουν εις τα δεξια και επεβλεπον οτι ουκ ην ο επιγινωσκων με απωλετο φυγη απ' εμου και ουκ εστιν ο εκζητων την ψυχην μου
6 Clamavi ad te, Domine ; dixi : Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.	6 εκεκραξα προς σε κυριε ειπα συ ει η ελπις μου μερις μου εν γη ζωντων
7 Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me.	7 προσχες προς την δεησιν μου οτι εταπεινωθην σφοδρα ρυσαι με εκ των καταδιωκοντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε
8 Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo ; me exspectant justi donec retribuas mihi.	8 εξαγαγε εκ φυλακης την ψυχην μου του εξομολογησασθαι τω ονοματι σου κυριε εμε υπομενουσιν δικαιοι εως ου ανταποδως μοι