Giobbe 38

BIBBIA MARTINI	GREEK BIBLE
1 Ma il Signore di mezzo al turbine parlò a Giobbe, e disse:	1 Τοτε απεκριθη ο Κυριος προς τον Ιωβ εκ του ανεμοστροβιλου και ειπε?
2 Chi è costui, che avviluppa sentenze in ragionamenti da ignorante?	2 Τις ουτος, οστις σκοτιζει την βουλην μου δια λογων ασυνετων;
3 Cingi da uomo forte i tuoi fianchi: io ti interrogherò, e tu rispondimi.	3 Ζωσον ηδη την οσφυν σου ως ανηρ? διοτι θελω σε ερωτησει, και φανερωσον μοι.
4 Dov' eri tu quand'io gettava i fondamenti della terra? dimmelo se ne sai tanto.	4 Που ησο οτε εθεμελιονον την γην; απαγγειλον, εαν εχης συνεσιν.
5 Sai tu chi ne fissò le misure? e chi tese sopra di essa il livello?	5 Τις εθεσε τα μετρα αυτης, εαν εξευρης; η τις ηπλωσε σταθμην επ' αυτην;
6 Qual hanno appoggio le basi di lei? e chi pose la sua pietra angolare,	6 Επι τινος ειναι εστηριγμενα τα θεμελια αυτης; η τις εθεσε τον ακρογωνιαιον λιθον αυτης,
7 Allorché davano laude a me tutte insieme le stelle della mattina, e voci di giubilo alzavano tutti i figliuoli di Dio?	7 οτε τα αστρα της αυγης εψαλλον ομου και παντες οι υιοι του Θεου ηλαλαζον;
8 Chi chiuse le porte al mare quand'ei scappò fuora, come uscendo dall'alvo materno?	8 η τις συνεκλεισε την θαλασσαν με θυρας, οτε εξορμωσα εξηλθεν εκ μητρας;
9 Quand'io la nube gli diedi per vestimento, e nella caligine lo rinvolsi, come un bambino nelle sue fasce?	9 οτε περιεβαλον αυτην με νεφελην και με ομιχλην εσπαργανωσα αυτην,
10 Lo ristrinsi dentro a' confini posti da me, e gli diedi sue porte, e contrafforti;	10 και περιωρισα αυτην δια προσταγματος μου, και εβαλον μοχλους και πυλας,
11 E dissi: Sin qua tu verrai, ma non passerai più innanzi, e qui frangerai gli orgogliosi tuoi flutti.	11 και ειπα, Εως αυτου θελεις ερχεσθαι και δεν θελεις υπερβη? και εδω θελει συντριβεσθαι η υπερηφανια των κυματων σου;
12 Forse dopo che sei al mondo desti legge alla luce della mattina, e all'aurora mostrasti il luogo onde uscir fuori?	12 Προσεταξας συ την πρωιαν επι των ημερων σου; εδειξας εις την αυγην τον τοπον αυτης,
13 Hai tu scossi colle tue mani i cardini della terra, e ne hai tu sbalzati gli empj?	13 δια να πιαση τα εσχατα της γης, ωστε οι κακουργοι να εκτιναχθωσιν απ' αυτης;
14 Tornerà come fango il sigillo, e sussisterà come una veste:	14 Αυτη μεταμορφουται ως πηλος σφραγιζομενος? και τα παντα παρουσιαζονται ως στολη.
15 Sarà agli empj tolto il loro splendore, e la eccelsa loro possanza sarà annichilata.	15 Και το φως των ασεβων αφαιρειται απ' αυτων, ο δε βραχιων των υπερηφανων συντριβεται.
16 Se' tu entrato nel fondo del mare, e hai tu passeggiato nel profondo dell'abisso?	16 Εισηλθες εως των πηγων της θαλασσης; η περιεπατησας εις εξιχνιασιν της αβυσσου;
17 Son elleno state aperte a te le porte di morte, e que' tenebrosi liminari gli hai tu veduti?	17 Ηνοιχθησαν εις σε του θανατου αι πυλαι; η ειδες τας θυρας της σκιας του θανατου;
18 Hai tu considerata l'ampiezza della terra? Dimmi, conosci tu tutte queste cose?	18 Εγνωρισας το πλατος της γης; απαγγειλον, εαν ενοησας παντα ταυτα.
19 Dove sia che abiti la luce, e qual sia il ripostiglio delle tenebre:	19 Που ειναι η οδος της κατοικιας του φωτος; και του σκοτους, που ειναι ο τοπος αυτου,
20 Onde e l'una, e le altre tu condur possa a' luoghi loro, sapendo la via delle case loro.	20 δια να συλλαβης αυτο εις το οριον αυτου και να γνωρισης τας τριβους της οικιας αυτου;
21 Sapevi tu una volta di aver a nascere? Eri tu informato del numero de' tuoi giorni?	21 Γνωριζεις αυτο, διοτι τοτε εγεννηθης; η διοτι ο αριθμος των ημερων σου ειναι πολυς;
22 Se' tu entrato dove le nevi si serbano, ed hai tu veduto dove si raccolgan le grandini	22 Εισηλθες εις τους θησαυρους της χιονος; η ειδες τους θησαυρους της χαλαζης,
23 Preparate da me per farne uso contro il nemico, pel giorno di guerra, e di conflitto?	23 τους οποιους φυλαττω δια τον καιρον της θλιψεως δια την ημεραν της μαχης και του πολεμου;
24 Per quale strada si sparge la luce, e il calore si spande sopra la terra?	24 Δια τινος οδου διαδιδεται το φως, η ο ανατολικος ανεμος διαχεεται επι την γην;
25 Chi segnò il corso alla impetuosa pioggia, e la strada al tuono romoreggiante?	25 Τις ηνοιξε ρυακας δια τας ραγδαιας βροχας, η δρομον δια την αστραπην της βροντης,
26 E fece piovere sulla terra deserta priva di abitatore, dove nissun de' mortali pone sua stanza,	26 δια να φερη βροχην επι γην ακατοικητον, εις ερημον, οπου ανθρωπος δεν υπαρχει,
27 Inondandola, benché inabitabile, e desolata, affinchè verdi erbette produca?	27 δια να χορταση την αβατον και ακατοικητον, και να αναβλαστηση τον βλαστον της χλοης;
28 Chi è il padre della pioggia, e chi generò le gocciole della rugiada?	28 Εχει πατερα η βροχη; η τις εγεννησε τας σταγονας της δροσου;
29 Da qual seno uscì il ghiaccio, e chi dall'aria mandò il gelo?	29 Απο μητρας τινος εξερχεται ο παγος; και την παχνην του ουρανου, τις εγεννησε;
30 Le acque si indurano come pietre, e la superficie del mar si rappiglia.	30 Τα υδατα σκληρυνονται ως λιθος, και το προσωπον της αβυσσου πηγνυεται.
31 Potrai tu forse legare le stelle folgoreggianti delle Pleiadi, o sconvolgere il corso di Orione?	31 Δυνασαι να δεσμευσης τας γλυκειας επιρροας της Πλειαδος η να λυσης τα δεσμα τον Ωριωνος;
32 Se' tu forse, che fai apparire a suo tempo la stella del mattino, o che fai nascere l'Espero sopra i figliuoli degli uomini?	32 Δυνασαι να εκβαλης τα Ζωδια εις τον καιρον αυτων; η δυνασαι να οδηγησης τον Αρκτουρον μετα των υιων αυτου;
33 Intendi tu l'ordine del cielo, e stabilirai le ragioni di lui sopra la terra?	33 Γνωριζεις τους νομους του ουρανου; δυνασαι να διαταξης τας επιρροας αυτου επι την γην;
34 Alzerai tu la tua voce alla nube per far venire sopra di te un diluvio di acque?	34 Δυνασαι να υψωσης την φωνην σου εις τα νεφη, δια να σε σκεπαση αφθονια υδατων;
35 Spedirai tu i folgori, e questi anderanno, e ti diranno al ritorno: Siamo a' tuoi cenni?	35 Δυνασαι να αποστειλης αστραπας, ωστε να εξελθωσι και να ειπωσι προς σε, Ιδου, ημεις;
36 Chi nel petto dell'uomo pose la saggezza, e chi al gallo diede discernimento?	36 Τις εβαλε σοφιαν εντος του ανθρωπου; η τις εδωκε συνεσιν εις την καρδιαν αυτου;
37 Chi esporrà il governo de' cieli, e farà tacere la celeste armonia.	37 Τις δυναται να αριθμηση τα νεφη δια σοφιας; η τις δυναται να κενονη τα δοχεια του ουρανου,
38 Cosi fu fin da quando si rappesa la polvere sopra la terra, e le sue zolle ai rassodarono.	38 δια να χωνευθη το χωμα εις συμπηξιν και οι βωλοι να συγκολλωνται;
39 Anderai tu a far preda per la lionessa, e satollerai le brame de' suoi lioncini,	39 Θελεις κυνηγησει θηραμα δια τον λεοντα; η χορτασει την ορεξιν των σκυμνων,
40 Allorché giaciono nelle tane, e stanno ansiosi per le caverne?	40 οταν κοιτωνται εν τοις σπηλαιοις και καθηνται εις τους κρυπτηρας δια να ενεδρευωσι;
41 Chi preparò il suo nudrimento al corvo, allorché i suoi pulcini gracchiano verso Dio, e van qua, e là, perché non han da mangiare?	41 Τις ετοιμαζει εις τον κορακα την τροφην αυτου, οταν οι νεοσσοι αυτου κραζωσι προς τον Θεον, περιπλανωμενοι δι' ελλειψιν τροφης;