Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Salmi 102


font
BIBBIA CEI 1974NOVA VULGATA
1 'Preghiera di un afflitto che è stanco'
'e sfoga dinanzi a Dio la sua angoscia'.
1 Preces afflicti, qui defessus
angorem suum ante Dominum profundit.
2 Signore, ascolta la mia preghiera,
a te giunga il mio grido.
2 Domine, exaudi orationem meam,
et clamor meus ad te veniat.
3 Non nascondermi il tuo volto;
nel giorno della mia angoscia
piega verso di me l'orecchio.
Quando ti invoco: presto, rispondimi.

3 Non abscondas faciem tuam a me;
in quacumque die tribulor,
inclina ad me aurem tuam.
In quacumque die invocavero te,
velociter exaudi me.
4 Si dissolvono in fumo i miei giorni
e come brace ardono le mie ossa.
4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei,
et ossa mea sicut cremium aruerunt.
5 Il mio cuore abbattuto come erba inaridisce,
dimentico di mangiare il mio pane.
5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum,
etenim oblitus sum comedere panem meum.
6 Per il lungo mio gemere
aderisce la mia pelle alle mie ossa.

6 A voce gemitus mei
adhaesit os meum carni meae.
7 Sono simile al pellicano del deserto,
sono come un gufo tra le rovine.
7 Similis factus sum pellicano solitudinis,
factus sum sicut nycticorax in ruinis.
8 Veglio e gemo
come uccello solitario sopra un tetto.
8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
9 Tutto il giorno mi insultano i miei nemici,
furenti imprecano contro il mio nome.
9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei,
exardescentes in me per me iurabant.
10 Di cenere mi nutro come di pane,
alla mia bevanda mescolo il pianto,
10 Quia cinerem tamquam panem manducabam
et potum meum cum fletu miscebam,
11 davanti alla tua collera e al tuo sdegno,
perché mi sollevi e mi scagli lontano.
11 a facie irae et increpationis tuae,
quia elevans allisisti me.
12 I miei giorni sono come ombra che declina,
e io come erba inaridisco.

12 Dies mei sicut umbra declinaverunt,
et ego sicut fenum arui.
13 Ma tu, Signore, rimani in eterno,
il tuo ricordo per ogni generazione.
13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes,
et memoriale tuum in generationem et generationem.
14 Tu sorgerai, avrai pietà di Sion,
perché è tempo di usarle misericordia:
l'ora è giunta.
14 Tu exsurgens misereberis Sion,
quia tempus miserendi eius,
quia venit tempus,
15 Poiché ai tuoi servi sono care le sue pietre
e li muove a pietà la sua rovina.

15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius,
et pulveris eius miserentur.
16 I popoli temeranno il nome del Signore
e tutti i re della terra la tua gloria,
16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine,
et omnes reges terrae gloriam tuam,
17 quando il Signore avrà ricostruito Sion
e sarà apparso in tutto il suo splendore.
17 quia aedificavit Dominus Sion
et apparuit in gloria sua.
18 Egli si volge alla preghiera del misero
e non disprezza la sua supplica.

18 Respexit in orationem inopum
et non sprevit precem eorum.
19 Questo si scriva per la generazione futura
e un popolo nuovo darà lode al Signore.
19 Scribantur haec pro generatione altera,
et populus, qui creabitur, laudabit Dominum.
20 Il Signore si è affacciato dall'alto del suo santuario,
dal cielo ha guardato la terra,
20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo,
Dominus de caelo in terram aspexit,
21 per ascoltare il gemito del prigioniero,
per liberare i condannati a morte;
21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis;
22 perché sia annunziato in Sion il nome del Signore
e la sua lode in Gerusalemme,
22 ut annuntient in Sion nomen Domini
et laudem eius in Ierusalem,
23 quando si aduneranno insieme i popoli
e i regni per servire il Signore.

23 cum congregati fuerint populi in unum
et regna, ut serviant Domino.
24 Ha fiaccato per via la mia forza,
ha abbreviato i miei giorni.
24 Humiliavit in via virtutem meam,
abbreviavit dies meos.
Dicam: “ Deus meus,
25 Io dico: Mio Dio,
non rapirmi a metà dei miei giorni;
i tuoi anni durano per ogni generazione.
25 ne auferas me in dimidio dierum meorum;
in generationem et generationem sunt anni tui.
26 In principio tu hai fondato la terra,
i cieli sono opera delle tue mani.
26 Initio terram fundasti;
et opera manuum tuarum sunt caeli.
27 Essi periranno, ma tu rimani,
tutti si logorano come veste,
come un abito tu li muterai
ed essi passeranno.

27 Ipsi peribunt, tu autem permanes;
et omnes sicut vestimentum veterascent,
et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur.
28 Ma tu resti lo stesso
e i tuoi anni non hanno fine.
28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
29 I figli dei tuoi servi avranno una dimora,
resterà salda davanti a te la loro discendenza.
29 Filii servorum tuorum habitabunt,
et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”.