Salmi 102

BIBBIA CEI 1974	GREEK BIBLE
1 'Preghiera di un afflitto che è stanco' 'e sfoga dinanzi a Dio la sua angoscia'.	1 Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.
2 Signore, ascolta la mia preghiera, a te giunga il mio grido.	2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου? καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου? καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.
3 Non nascondermi il tuo volto; nel giorno della mia angoscia piega verso di me l'orecchio. Quando ti invoco: presto, rispondimi.	3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.
4 Si dissolvono in fumo i miei giorni e come brace ardono le mie ossa.	4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.
5 Il mio cuore abbattuto come erba inaridisce, dimentico di mangiare il mio pane.	5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.
6 Per il lungo mio gemere aderisce la mia pelle alle mie ossa.	6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος? εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.
7 Sono simile al pellicano del deserto, sono come un gufo tra le rovine.	7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.
8 Veglio e gemo come uccello solitario sopra un tetto.	8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου? οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.
9 Tutto il giorno mi insultano i miei nemici, furenti imprecano contro il mio nome.	9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,
10 Di cenere mi nutro come di pane, alla mia bevanda mescolo il pianto,	10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου? διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.
11 davanti alla tua collera e al tuo sdegno, perché mi sollevi e mi scagli lontano.	11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.
12 I miei giorni sono come ombra che declina, e io come erba inaridisco.	12 Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.
13 Ma tu, Signore, rimani in eterno, il tuo ricordo per ogni generazione.	13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων? διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.
14 Tu sorgerai, avrai pietà di Sion, perché è tempo di usarle misericordia: l'ora è giunta.	14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.
15 Poiché ai tuoi servi sono care le sue pietre e li muove a pietà la sua rovina.	15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.
16 I popoli temeranno il nome del Signore e tutti i re della terra la tua gloria,	16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.
17 quando il Signore avrà ricostruito Sion e sarà apparso in tutto il suo splendore.	17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.
18 Egli si volge alla preghiera del misero e non disprezza la sua supplica.	18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην? και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.
19 Questo si scriva per la generazione futura e un popolo nuovo darà lode al Signore.	19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,
20 Il Signore si è affacciato dall'alto del suo santuario, dal cielo ha guardato la terra,	20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον?
21 per ascoltare il gemito del prigioniero, per liberare i condannati a morte;	21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,
22 perché sia annunziato in Sion il nome del Signore e la sua lode in Gerusalemme,	22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.
23 quando si aduneranno insieme i popoli e i regni per servire il Signore.	23 Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου? συνετεμε τας ημερας μου.
24 Ha fiaccato per via la mia forza, ha abbreviato i miei giorni.	24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου? τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.
25 Io dico: Mio Dio, non rapirmi a metà dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni generazione.	25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.
26 In principio tu hai fondato la terra, i cieli sono opera delle tue mani.	26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις? και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη? ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη?
27 Essi periranno, ma tu rimani, tutti si logorano come veste, come un abito tu li muterai ed essi passeranno.	27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.
28 Ma tu resti lo stesso e i tuoi anni non hanno fine.	28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.
29 I figli dei tuoi servi avranno una dimora, resterà salda davanti a te la loro discendenza.