Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Psalmi 77


font
VULGATABIBLES DES PEUPLES
1 Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam ;
inclinate aurem vestram in verba oris mei.
1 Au maître de chant. À Yédoutoun. Psaume d’Asaf.
2 Aperiam in parabolis os meum ;
loquar propositiones ab initio.
2 J’appelle Dieu à haute voix, à haute voix, pour qu’il m’entende.
3 Quanta audivimus, et cognovimus ea,
et patres nostri narraverunt nobis.
3 Je cherche le Seigneur au temps de l’épreuve; de nuit, sans me lasser, je tends la main vers lui et mon âme refuse de se consoler.
4 Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera,
narrantes laudes Domini et virtutes ejus,
et mirabilia ejus quæ fecit.
4 Je ne me souviens pas de Dieu sans tristesse, je médite et le doute assaille mon esprit.
5 Et suscitavit testimonium in Jacob,
et legem posuit in Israël,
quanta mandavit patribus nostris
nota facere ea filiis suis :
5 Il m’empêche de fermer l’œil, je me trouble et les paroles me manquent.
6 ut cognoscat generatio altera :
filii qui nascentur et exsurgent,
et narrabunt filiis suis,
6 C’est que je repense aux jours d’autrefois, il y a très longtemps… Je me souviens,
7 ut ponant in Deo spem suam,
et non obliviscantur operum Dei,
et mandata ejus exquirant :
7 et toute la nuit mon cœur s’en tourmente; je médite et mon esprit s’interroge.
8 ne fiant, sicut patres eorum,
generatio prava et exasperans ;
generatio quæ non direxit cor suum,
et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
8 Le Seigneur voudra-t-il se taire pour des siècles et ne pas rouvrir le temps de ses faveurs?
9 Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum,
conversi sunt in die belli.
9 A-t-il mis sous clé, pour toujours, sa grâce, enfermé sa parole pour les temps à venir?
10 Non custodierunt testamentum Dei,
et in lege ejus noluerunt ambulare.
10 Est-ce que Dieu oublie sa compassion, la colère a-t-elle fermé son cœur?
11 Et obliti sunt benefactorum ejus,
et mirabilium ejus quæ ostendit eis.
11 Et je dis: Voilà ce qui me brise, que le Très-Haut ait changé ses façons d’agir.
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia
in terra Ægypti, in campo Taneos.
12 Je me souviens des exploits du Seigneur, je me rappelle ses miracles d’autrefois.
13 Interrupit mare, et perduxit eos,
et statuit aquas quasi in utre :
13 Je reprends une à une tes œuvres et je médite sur tes exploits.
14 et deduxit eos in nube diei,
et tota nocte in illuminatione ignis.
14 Ô Dieu, tout est saint dans tes œuvres, y a-t-il un Dieu grand comme est notre Dieu?
15 Interrupit petram in eremo,
et adaquavit eos velut in abysso multa.
15 Tu es le Dieu qui fis des merveilles, qui fis connaître aux nations ta force;
16 Et eduxit aquam de petra,
et deduxit tamquam flumina aquas.
16 tu as racheté ton peuple, les fils de Jacob et de Joseph.
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei ;
in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
17 Les eaux t’ont vu, ô Dieu, elles t’ont vu, elles se sont effrayées, jusqu’en leurs profondeurs elles se sont émues.
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis,
ut peterent escas animabus suis.
18 Les nuées ont déchargé leurs eaux, les nuages ont donné de la voix, cependant que tes flèches tourbillonnaient!
19 Et male locuti sunt de Deo ;
dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto ?
19 On entendait le roulement de ton tonnerre et tes éclairs illuminaient le monde, une terre étonnée et tremblante.
20 quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ,
et torrentes inundaverunt.
Numquid et panem poterit dare,
aut parare mensam populo suo ?
20 Ton chemin croisait la mer, tes sentiers couraient sur le fond des eaux, et nul ensuite n’a retrouvé tes traces.
21 Ideo audivit Dominus et distulit ;
et ignis accensus est in Jacob,
et ira ascendit in Israël :
21 Alors tu conduisais ton peuple, ton troupeau, par la main de Moïse, avec Aaron.
22 quia non crediderunt in Deo,
nec speraverunt in salutari ejus.
23 Et mandavit nubibus desuper,
et januas cæli aperuit.
24 Et pluit illis manna ad manducandum,
et panem cæli dedit eis.
25 Panem angelorum manducavit homo ;
cibaria misit eis in abundantia.
26 Transtulit austrum de cælo,
et induxit in virtute sua africum.
27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes,
et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum,
circa tabernacula eorum.
29 Et manducaverunt, et saturati sunt nimis,
et desiderium eorum attulit eis :
30 non sunt fraudati a desiderio suo.
Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31 et ira Dei ascendit super eos :
et occidit pingues eorum,
et electos Israël impedivit.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc,
et non crediderunt in mirabilibus ejus.
33 Et defecerunt in vanitate dies eorum,
et anni eorum cum festinatione.
34 Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur,
et diluculo veniebant ad eum.
35 Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum,
et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 Et dilexerunt eum in ore suo,
et lingua sua mentiti sunt ei ;
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo,
nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
38 Ipse autem est misericors,
et propitius fiet peccatis eorum,
et non disperdet eos.
Et abundavit ut averteret iram suam,
et non accendit omnem iram suam.
39 Et recordatus est quia caro sunt,
spiritus vadens et non rediens.
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto ;
in iram concitaverunt eum in inaquoso ?
41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum,
et sanctum Israël exacerbaverunt.
42 Non sunt recordati manus ejus,
die qua redemit eos de manu tribulantis :
43 sicut posuit in Ægypto signa sua,
et prodigia sua in campo Taneos ;
44 et convertit in sanguinem flumina eorum,
et imbres eorum, ne biberent.
45 Misit in eos c?nomyiam, et comedit eos,
et ranam, et disperdidit eos ;
46 et dedit ærugini fructus eorum,
et labores eorum locustæ ;
47 et occidit in grandine vineas eorum,
et moros eorum in pruina ;
48 et tradidit grandini jumenta eorum,
et possessionem eorum igni ;
49 misit in eos iram indignationis suæ,
indignationem, et iram, et tribulationem,
immissiones per angelos malos.
50 Viam fecit semitæ iræ suæ :
non pepercit a morte animabus eorum,
et jumenta eorum in morte conclusit :
51 et percussit omne primogenitum in terra Ægypti ;
primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham :
52 et abstulit sicut oves populum suum,
et perduxit eos tamquam gregem in deserto :
53 et deduxit eos in spe, et non timuerunt,
et inimicos eorum operuit mare.
54 Et induxit eos in montem sanctificationis suæ,
montem quem acquisivit dextera ejus ;
et ejecit a facie eorum gentes,
et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis ;
55 et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.
56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum,
et testimonia ejus non custodierunt.
57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum :
quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis,
et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59 Audivit Deus, et sprevit,
et ad nihilum redegit valde Israël.
60 Et repulit tabernaculum Silo,
tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum,
et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 Et conclusit in gladio populum suum,
et hæreditatem suam sprevit.
63 Juvenes eorum comedit ignis,
et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt,
et viduæ eorum non plorabantur.
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus,
tamquam potens crapulatus a vino.
66 Et percussit inimicos suos in posteriora ;
opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Et repulit tabernaculum Joseph,
et tribum Ephraim non elegit :
68 sed elegit tribum Juda,
montem Sion, quem dilexit.
69 Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum,
in terra quam fundavit in sæcula.
70 Et elegit David, servum suum,
et sustulit eum de gregibus ovium ;
de post f?tantes accepit eum :
71 pascere Jacob servum suum,
et Israël hæreditatem suam.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui,
et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.