Psalmi 77

VULGATA	LA SACRA BIBBIA
1 Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam ; inclinate aurem vestram in verba oris mei.	1 Al maestro di coro. Su "Idutun". Di Asaf. Salmo.
2 Aperiam in parabolis os meum ; loquar propositiones ab initio.	2 La mia voce sale a Dio e grido aiuto. La mia voce sale a Dio, finché mi ascolti.
3 Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.	3 Nel giorno dell'angoscia io cerco il Signore, nella notte è protesa la mia mano e non si stanca; rifiuta ogni conforto l'anima mia.
4 Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.	4 Penso a Dio e sospiro; rifletto, e viene meno il mio spirito.
5 Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis :	5 Tengo aperte le mie palpebre, sono turbato e taccio.
6 ut cognoscat generatio altera : filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,	6 Ripenso ai giorni passati, gli anni lontani
7 ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant :	7 ricordo. Medito di notte nel mio cuore, rifletto, e il mio spirito indaga:
8 ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans ; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.	8 "Forse il Signore rigetta per sempre? Non vorrà forse mostrarsi benevolo?
9 Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.	9 E' forse venuta meno la sua parola per le generazioni venture?
10 Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.	10 Forse che Dio s'è dimenticato di aver pietà? Oppure ha offuscato nell'ira la sua compassione?".
11 Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.	11 E concludo: "Ecco il mio tormento: che sia mutata la destra dell'Altissimo".
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.	12 Ricorderò le gesta del Signore. Sì, voglio ricordare le tue meraviglie fin dai tempi antichi.
13 Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre :	13 E mediterò su tutto il tuo operato e considererò tutte le tue gesta.
14 et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.	14 O Dio, nella santità è la tua via; quale dio è grande come il nostro Dio?
15 Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.	15 Tu sei l'unico Dio che compie prodigi, la cui potenza si conosce fra i popoli:
16 Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.	16 hai riscattato col tuo braccio il tuo popolo, i figli di Giacobbe e di Giuseppe.
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei ; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.	17 Ti videro le acque, o Dio, ti videro le acque e tremarono, sussultarono gli abissi.
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.	18 Rovesciarono acqua le nubi, fecero udire la loro voce i cieli, perfino le tue saette guizzarono.
19 Et male locuti sunt de Deo ; dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto ?	19 Il fragore del tuono nel turbine, i tuoi fulmini rischiararono il mondo, la terra fremette e sussultò.
20 quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo ?	20 S'aprì nel mare la tua via, i tuoi sentieri nella massa d'acqua; ma rimasero invisibili le tue orme.
21 Ideo audivit Dominus et distulit ; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël :	21 Guidasti il tuo popolo come un gregge per mano di Mosè e di Aronne.
22 quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.
23 Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.
24 Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.
25 Panem angelorum manducavit homo ; cibaria misit eis in abundantia.
26 Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.
27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.
29 Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis :
30 non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31 et ira Dei ascendit super eos : et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.
33 Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.
34 Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
35 Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei ;
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
38 Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum, et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.
39 Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto ; in iram concitaverunt eum in inaquoso ?
41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.
42 Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis :
43 sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos ;
44 et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
45 Misit in eos c?nomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos ;
46 et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ ;
47 et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina ;
48 et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni ;
49 misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos.
50 Viam fecit semitæ iræ suæ : non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit :
51 et percussit omne primogenitum in terra Ægypti ; primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham :
52 et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto :
53 et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.
54 Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus ; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis ;
55 et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.
56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.
57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum : quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59 Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.
60 Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.
63 Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
66 Et percussit inimicos suos in posteriora ; opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit :
68 sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.
69 Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.
70 Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium ; de post f?tantes accepit eum :
71 pascere Jacob servum suum, et Israël hæreditatem suam.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.