Psalmi 77

VULGATA	EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam ; inclinate aurem vestram in verba oris mei.	1 Del maestro de coro. Al estilo de Iedutún. De Asaf. Salmo.
2 Aperiam in parabolis os meum ; loquar propositiones ab initio.	2 Invocaré a Dios con toda mi voz, gritaré a Dios, y él me escuchará.
3 Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.	3 Busco al Señor en el momento de mi angustia; de noche, tiendo mi mano sin descanso, y mi alma rechaza todo consuelo.
4 Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.	4 Yo me acuerdo de Dios, y me lamento; medito, y mi espíritu desfallece:
5 Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis :	5 tú no me dejas conciliar el sueño, estoy turbado, y no puedo hablar.
6 ut cognoscat generatio altera : filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,	6 Pienso en los tiempos antiguos, me acuerdo de los días pasados;
7 ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant :	7 reflexiono de noche en mi interior, medito, y mi espíritu se pregunta:
8 ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans ; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.	8 ¿Puede el Señor rechazar para siempre? ¿Ya no volverá a mostrarse favorable?
9 Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.	9 ¿Se habrá agotado para siempre su amor, y habrá caducado eternamente su promesa?
10 Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.	10 ¿Se habrá olvidado Dios de su clemencia o, en su enojo, habrá contenido su compasión?
11 Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.	11 Entonces dije –¡y este es mi dolor!–: «¡Cómo ha cambiado la derecha del Altísimo!».
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.	12 Yo recuerdo las proezas del Señor, sí, recuerdo sus prodigios de otro tiempo;
13 Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre :	13 evoco todas sus acciones, medito en todas sus hazañas.
14 et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.	14 Oh Dios, tus caminos son santos. ¿Hay otro dios grande como nuestro Dios?
15 Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.	15 Tú eres el Dios que hace maravillas, y revelaste tu poder entre las naciones.
16 Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.	16 Con tu brazo redimiste a tu pueblo, a los hijos de Jacob y de José.
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei ; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.	17 Cuando te vieron las aguas, oh Dios, cuando te vieron las aguas, temblaron, ¡se agitaron hasta los abismos del mar!
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.	18 Las nubes derramaron aguaceros, retumbaron los densos nubarrones y zigzaguearon tus rayos.
19 Et male locuti sunt de Deo ; dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto ?	19 El trueno resonó en la bóveda del cielo, tus relámpagos iluminaron el mundo, tembló y se tambaleó la tierra.
20 quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo ?	20 Te abriste un camino entre las aguas, un sendero entre las aguas caudalosas, y no quedó ningún rastro de tus huellas.
21 Ideo audivit Dominus et distulit ; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël :	21 Tú guiaste a tu pueblo como a un rebaño, por medio de Moisés y de Aarón.
22 quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.
23 Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.
24 Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.
25 Panem angelorum manducavit homo ; cibaria misit eis in abundantia.
26 Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.
27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.
29 Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis :
30 non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31 et ira Dei ascendit super eos : et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.
33 Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.
34 Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
35 Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei ;
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
38 Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum, et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.
39 Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto ; in iram concitaverunt eum in inaquoso ?
41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.
42 Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis :
43 sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos ;
44 et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
45 Misit in eos c?nomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos ;
46 et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ ;
47 et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina ;
48 et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni ;
49 misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos.
50 Viam fecit semitæ iræ suæ : non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit :
51 et percussit omne primogenitum in terra Ægypti ; primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham :
52 et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto :
53 et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.
54 Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus ; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis ;
55 et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.
56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.
57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum : quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59 Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.
60 Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.
63 Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
66 Et percussit inimicos suos in posteriora ; opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit :
68 sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.
69 Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.
70 Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium ; de post f?tantes accepit eum :
71 pascere Jacob servum suum, et Israël hæreditatem suam.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.