Psalmi 136

VULGATA	LXX
1 Psalmus David, Jeremiæ. Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus, cum recordaremur Sion.	1 τω δαυιδ επι των ποταμων βαβυλωνος εκει εκαθισαμεν και εκλαυσαμεν εν τω μνησθηναι ημας της σιων
2 In salicibus in medio ejus suspendimus organa nostra :	2 επι ταις ιτεαις εν μεσω αυτης εκρεμασαμεν τα οργανα ημων
3 quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum ; et qui abduxerunt nos : Hymnum cantate nobis de canticis Sion.	3 οτι εκει επηρωτησαν ημας οι αιχμαλωτευσαντες ημας λογους ωδων και οι απαγαγοντες ημας υμνον ασατε ημιν εκ των ωδων σιων
4 Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena ?	4 πως ασωμεν την ωδην κυριου επι γης αλλοτριας
5 Si oblitus fuero tui, Jerusalem, oblivioni detur dextera mea.	5 εαν επιλαθωμαι σου ιερουσαλημ επιλησθειη η δεξια μου
6 Adhæreat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui ; si non proposuero Jerusalem in principio lætitiæ meæ.	6 κολληθειη η γλωσσα μου τω λαρυγγι μου εαν μη σου μνησθω εαν μη προαναταξωμαι την ιερουσαλημ εν αρχη της ευφροσυνης μου
7 Memor esto, Domine, filiorum Edom, in die Jerusalem : qui dicunt : Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea.	7 μνησθητι κυριε των υιων εδωμ την ημεραν ιερουσαλημ των λεγοντων εκκενουτε εκκενουτε εως ο θεμελιος εν αυτη
8 Filia Babylonis misera ! beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis.	8 θυγατηρ βαβυλωνος η ταλαιπωρος μακαριος ος ανταποδωσει σοι το ανταποδομα σου ο ανταπεδωκας ημιν
9 Beatus qui tenebit, et allidet parvulos tuos ad petram.	9 μακαριος ος κρατησει και εδαφιει τα νηπια σου προς την πετραν