Giobbe 9
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | STUTTGARTENSIA-DELITZSCH |
---|---|
1 Et respondens Iob ait: | 1 וַיַּעַן אִיֹּוב וַיֹּאמַר |
2 “ Vere scio quod ita sit, et quomodo iustificabitur homo compositus Deo? | 2 אָמְנָם יָדַעְתִּי כִי־כֵן וּמַה־יִּצְדַּק אֱנֹושׁ עִם־אֵל |
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille. | 3 אִם־יַחְפֹּץ לָרִיב עִמֹּו לֹא־יַעֲנֶנּוּ אַחַת מִנִּי־אָלֶף |
4 Sapiens corde est et fortis robore; quis restitit ei, et pacem habuit? | 4 חֲכַם לֵבָב וְאַמִּיץ כֹּחַ מִי־הִקְשָׁה אֵלָיו וַיִּשְׁלָם |
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi, quos subvertit in furore suo. | 5 הַמַּעְתִּיק הָרִים וְלֹא יָדָעוּ אֲשֶׁר הֲפָכָם בְּאַפֹּו |
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnae eius concutiuntur. | 6 הַמַּרְגִּיז אֶרֶץ מִמְּקֹומָהּ וְעַמּוּדֶיהָ יִתְפַלָּצוּן |
7 Qui praecipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo. | 7 הָאֹמֵר לַחֶרֶס וְלֹא יִזְרָח וּבְעַד כֹּוכָבִים יַחְתֹּם |
8 Qui extendit caelos solus et graditur super fluctus maris. | 8 נֹטֶה שָׁמַיִם לְבַדֹּו וְדֹורֵךְ עַל־בָּמֳתֵי יָם |
9 Qui facit Arcturum et Oriona et Hyadas et interiora austri. | 9 עֹשֶׂה־עָשׁ כְּסִיל וְכִימָה וְחַדְרֵי תֵמָן |
10 Qui facit magna et incomprehensibilia et mirabilia, quorum non est numerus. | 10 עֹשֶׂה גְדֹלֹות עַד־אֵין חֵקֶר וְנִפְלָאֹות עַד־אֵין מִסְפָּר |
11 Si venerit ad me, non videbo eum; si abierit, non intellegam. | 11 הֵן יַעֲבֹר עָלַי וְלֹא אֶרְאֶה וְיַחֲלֹף וְלֹא־אָבִין לֹו |
12 Si repente arripiet, quis eum impediet? Vel quis dicere potest: “Quid facis?”. | 12 הֵן יַחְתֹּף מִי יְשִׁיבֶנּוּ מִי־יֹאמַר אֵלָיו מַה־תַּעֲשֶׂה |
13 Deus non retinet iram suam, et sub eo curvantur auxilia Rahab. | 13 אֱלֹוהַּ לֹא־יָשִׁיב אַפֹּו [תַּחַתֹו כ] (תַּחְתָּיו ק) חֲחוּ עֹזְרֵי רָהַב |
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei et loquar delectis verbis cum eo? | 14 אַף כִּי־אָנֹכִי אֶעֱנֶנּוּ אֶבְחֲרָה דְבָרַי עִמֹּו |
15 Quia, etiamsi iustus essem, non responderem, sed meum iudicem deprecarer; | 15 אֲשֶׁר אִם־צָדַקְתִּי לֹא אֶעֱנֶה לִמְשֹׁפְטִי אֶתְחַנָּן |
16 et, cum invocantem exaudierit me, non credam quod audierit vocem meam. | 16 אִם־קָרָאתִי וַיַּעֲנֵנִי לֹא־אַאֲמִין כִּי־יַאֲזִין קֹולִי |
17 In turbine enim conteret me et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa. | 17 אֲשֶׁר־בִּשְׂעָרָה יְשׁוּפֵנִי וְהִרְבָּה פְצָעַי חִנָּם |
18 Non concedit requiescere spiritum meum et implet me amaritudinibus. | 18 לֹא־יִתְּנֵנִי הָשֵׁב רוּחִי כִּי יַשְׂבִּעַנִי מַמְּרֹרִים |
19 Si fortitudo quaeritur, robustissimus est; si iudicium, quis eum arcesserit? | 19 אִם־לְכֹחַ אַמִּיץ הִנֵּה וְאִם־לְמִשְׁפָּט מִי יֹועִידֵנִי |
20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit. | 20 אִם־אֶצְדָּק פִּי יַרְשִׁיעֵנִי תָּם־אָנִי וַיַּעְקְשֵׁנִי |
21 Etiamsi simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et contemnam vitam meam. | 21 תָּם־אָנִי לֹא־אֵדַע נַפְשִׁי אֶמְאַס חַיָּי |
22 Unum est, quod locutus sum: Et innocentem et impium ipse consumit. | 22 אַחַת הִיא עַל־כֵּן אָמַרְתִּי תָּם וְרָשָׁע הוּא מְכַלֶּה |
23 Si subito flagellum occidat, de afflictione innocentium ridebit. | 23 אִםשֹׁ־וט יָמִית פִּתְאֹם לְמַסַּת נְקִיִּם יִלְעָג |
24 Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit; quod si non ille est, quis ergo est? | 24 אֶרֶץ ׀ נִתְּנָה בְיַד־רָשָׁע פְּנֵי־שֹׁפְטֶיהָ יְכַסֶּה אִם־לֹא אֵפֹוא מִי־הוּא |
25 Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt et non viderunt bonum; | 25 וְיָמַי קַלּוּ מִנִּי־רָץ בָּרְחוּ לֹא־רָאוּ טֹובָה |
26 pertransierunt quasi naves arundineae, sicut aquila volans ad escam. | 26 חָלְפוּ עִם־אֳנִיֹּות אֵבֶה כְּנֶשֶׁר יָטוּשׂ עֲלֵי־אֹכֶל |
27 Cum dixero: Obliviscar maerorem meum, commutabo faciem meam et hilaris fiam, | 27 אִם־אָמְרִי אֶשְׁכְּחָה שִׂיחִי אֶעֶזְבָה פָנַי וְאַבְלִיגָה |
28 vereor omnes dolores meos, sciens quod non iustificaveris me. | 28 יָגֹרְתִּי כָל־עַצְּבֹתָי יָדַעְתִּי כִּי־לֹא תְנַקֵּנִי |
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi? | 29 אָנֹכִי אֶרְשָׁע לָמָּה־זֶּה הֶבֶל אִיגָע |
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et lixivo mundavero manus meas, | 30 אִם־הִתְרָחַצְתִּי [בְמֹו כ] (בְמֵי־שָׁלֶג ק) וַהֲזִכֹּותִי בְּבֹר כַּפָּי |
31 tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea. | 31 אָז בַּשַּׁחַת תִּטְבְּלֵנִי וְתִעֲבוּנִי שַׂלְמֹותָי |
32 Neque enim viro, qui similis mei est, respondebo; nec vir, quocum in iudicio contendam. | 32 כִּי־לֹא־אִישׁ כָּמֹנִי אֶעֱנֶנּוּ נָבֹוא יַחְדָּו בַּמִּשְׁפָּט |
33 Non est qui utrumque valeat arguere et ponere manum suam in ambobus. | 33 לֹא יֵשׁ־בֵּינֵינוּ מֹוכִיחַ יָשֵׁת יָדֹו עַל־שְׁנֵינוּ |
34 Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat. | 34 יָסֵר מֵעָלַי שִׁבְטֹו וְאֵמָתֹו אַל־תְּבַעֲתַנִּי |
35 Loquar et non timebo eum; quia sic non mecum ipse sum. | 35 אַדַבְּרָה וְלֹא אִירָאֶנּוּ כִּי לֹא־כֵן אָנֹכִי עִמָּדִי |