Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Giobbe 9


font
NOVA VULGATAEL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Et respondens Iob ait:
1 Job respondió, diciendo:
2 “ Vere scio quod ita sit,
et quomodo iustificabitur homo compositus Deo?
2 Sí, yo sé muy bien que es así: ¿cómo un mortal podría tener razón contra Dios?
3 Si voluerit contendere cum eo,
non poterit ei respondere unum pro mille.
3 Si alguien quisiera disputar con él, no podría responderle ni una vez entre mil.
4 Sapiens corde est et fortis robore;
quis restitit ei, et pacem habuit?
4 Su corazón es sabio, su fuerza invencible: ¿quién le hizo frente y se puso a salvo?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi, quos subvertit in furore suo.
5 El arranca las montañas sin que ellas lo sepan y las da vuelta con su furor.
6 Qui commovet terram de loco suo,
et columnae eius concutiuntur.
6 El remueve la tierra de su sitio y se estremecen sus columnas.
7 Qui praecipit soli, et non oritur,
et stellas claudit quasi sub signaculo.
7 El manda al sol que deje de brillar y pone un sello sobre las estrellas.
8 Qui extendit caelos solus
et graditur super fluctus maris.
8 El solo extiende los cielos y camina sobre las crestas del mar.
9 Qui facit Arcturum et Oriona
et Hyadas et interiora austri.
9 El crea la Osa Mayor y el Orión, las Pléyades y las Constelaciones del sur.
10 Qui facit magna et incomprehensibilia
et mirabilia, quorum non est numerus.
10 El hace cosas grandes e inescrutables, maravillas que no se pueden enumerar.
11 Si venerit ad me, non videbo eum;
si abierit, non intellegam.
11 El pasa junto a mí, y yo no lo veo; sigue de largo, y no lo percibo.
12 Si repente arripiet, quis eum impediet?
Vel quis dicere potest: “Quid facis?”.
12 Si arrebata una presa, ¿quién se lo impedirá o quién le preguntará qué es lo que hace?
13 Deus non retinet iram suam,
et sub eo curvantur auxilia Rahab.
13 Dios no reprime su furor: los secuaces de Rahab yacen postrados a sus pies.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei
et loquar delectis verbis cum eo?
14 ¡Cuánto menos podría replicarle yo y aducir mis argumentos frente a él!
15 Quia, etiamsi iustus essem, non responderem,
sed meum iudicem deprecarer;
15 Aún teniendo razón, no podría responder y debería implorar al que me acusa.
16 et, cum invocantem exaudierit me,
non credam quod audierit vocem meam.
16 Aunque lo llamara y él me respondiera, no creo que llegue a escucharme.
17 In turbine enim conteret me
et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
17 El me aplasta por una insignificancia y multiplica mis heridas sin razón.
18 Non concedit requiescere spiritum meum
et implet me amaritudinibus.
18 No me da tregua ni para tomar aliento, sino que me sacia de amarguras.
19 Si fortitudo quaeritur, robustissimus est;
si iudicium, quis eum arcesserit?
19 Si es cuestión de fuerza, él es el más fuerte; si de justicia, ¿quién podría emplazarlo?
20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me;
si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
20 Si tengo razón, por mi propia boca me condena; si soy íntegro, me declara perverso.
21 Etiamsi simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea,
et contemnam vitam meam.
21 ¡Yo soy un hombre íntegro: nada me importa de mí mismo y siento desprecio por mi vida!
22 Unum est, quod locutus sum:
Et innocentem et impium ipse consumit.
22 ¡Todo es igual! Por eso digo: «El extermina al íntegro y al malvado».
23 Si subito flagellum occidat,
de afflictione innocentium ridebit.
23 Si un azote siembra la muerte de improviso, se ríe de la desesperación de los inocentes.
24 Terra data est in manus impii,
vultum iudicum eius operit;
quod si non ille est, quis ergo est?
24 Si un país cae en manos de un malvado, pone un velo sobre el rostro de los jueces: si no es él, ¿quién otro puede ser?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore:
fugerunt et non viderunt bonum;
25 Mis días pasan más rápido que un corredor, huyen sin ver la felicidad.
26 pertransierunt quasi naves arundineae,
sicut aquila volans ad escam.
26 Se deslizan como barcas de junco, como un águila que se lanza sobre su presa.
27 Cum dixero: Obliviscar maerorem meum,
commutabo faciem meam et hilaris fiam,
27 Si pienso: «Voy a olvidarme de mis quejas, voy a poner buena cara y sonreír».
28 vereor omnes dolores meos,
sciens quod non iustificaveris me.
28 me asalta el terror por todos mis pesares, sabiendo que tú no me absuelves.
29 Si autem et sic impius sum,
quare frustra laboravi?
29 Seré juzgado culpable, ¿para qué entonces fatigarme en vano?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis,
et lixivo mundavero manus meas,
30 Aunque me lavara con nieve y purificara mis manos con potasa,
31 tamen sordibus intinges me,
et abominabuntur me vestimenta mea.
31 tú me hundirías en el fango y hasta mi ropa sentiría abominación por mí.
32 Neque enim viro, qui similis mei est, respondebo;
nec vir, quocum in iudicio contendam.
32 ¡No, él no es un hombre como yo, para responderle y comparecer juntos en un juicio!
33 Non est qui utrumque valeat arguere
et ponere manum suam in ambobus.
33 ¡Si hubiera al menos un árbitro entre nosotros, que pusiera su mano sobre los dos,
34 Auferat a me virgam suam,
et pavor eius non me terreat.
34 para que Dios aparte su vara de mí y no me atemorice su terror!
35 Loquar et non timebo eum;
quia sic non mecum ipse sum.
35 Entonces le hablaría sin temor, porque estoy convencido de que no soy así.