Giobbe 29

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Addidit quoque Iob assumens parabolam suam et di xit:	1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?
2 “ Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos, secundum dies, quibus Deus custodiebat me?	2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?
3 Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris.	3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?
4 Sicut fui in diebus adulescentiae meae, quando familiaris Deus erat in tabernaculo meo,	4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?
5 quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei,	5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?
6 quando lavabam pedes meos lacte, et petra fundebat mihi rivos olei.	6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?
7 Quando procedebam ad portam civitatis et in platea parabam cathedram mihi,	7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια
8 videbant me iuvenes et abscondebantur, et senes assurgentes stabant.	8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.
9 Principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo.	9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.
10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum palato suo adhaerebat.	10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.
11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi,	11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?
12 eo quod liberassem pauperem vociferantem et pupillum, cui non esset adiutor.	12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.
13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduae iubilare feci.	13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.
14 Iustitia indutus sum et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.	14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.
15 Oculus fui caeco et pes claudo;	15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.
16 pater eram pauperum et causam viri ignoti diligentissime investigabam.	16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.
17 Conterebam molas iniqui et de dentibus illius auferebam praedam.	17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.
18 Dicebamque: In nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies.	18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.
19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in ramis meis.	19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.
20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.	20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.
21 Qui me audiebant, blandiebantur et intenti tacebant ad consilium meum.	21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.
22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.	22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.
23 Exspectabant me sicut pluviam et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.	23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.
24 Si quando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.	24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.
25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus; cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen maerentium consolator.	25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.