1 Prese allora la parola Sofar di Naama, e disse: | 1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει |
2 « Per questo i miei pensieri si inseguono e la mia mente va dietro a molti. | 2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω |
3 Starò a sentire la dottrina colla quale mi accusi e lo spirito della mia intelligenza mi suggerirà le risposte. | 3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι |
4 Io so questo: che fin da principio, fin da quando l'uomo fu posto sulla terra, | 4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης |
5 il trionfo degli empi è breve, e la gioia dell'ipocrita è d'un istante. | 5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια |
6 Anche se la sua superbia s'innalzerà fino al cielo e la sua testa toccherà le nubi, | 6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται |
7 alla fine perirà come letame, e quanti l'avevan veduto diranno: Dov'è? | 7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν |
8 Volato via come sogno, non sarà più ritrovato, sparirà come visione notturna. | 8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον |
9 L'occhio che lo mirava non lo vedrà più, non lo vedrà più la sua dimora. | 9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου |
10 I suoi figli saran consumati dalla miseria, e le sue mani gli renderanno il dolore meritato. | 10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας |
11 Le sue ossa saran piene dei vizi della sua giovinezza, i quali andranno a dormire con lui nella polvere. | 11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται |
12 Siccome il male è dolce alla sua bocca, egli lo nasconderà sotto la sua lingua, | 12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου |
13 lo assaporerà senza lasciarlo, lo terrà nascosto nella sua gola. | 13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου |
14 Ma il cibo nelle sue viscere si trasformerà interiormente in fiele di aspidi, | 14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου |
15 le ricchezze che ha divorate le vomiterà: Dio gliele caverà dal ventre. | 15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος |
16 Egli succhierà il capo degli aspidi, e la lingua della vipera lo ucciderà. | 16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως |
17 Non vedrà i ruscelli del fiume, nè i torrenti di miele e di latte. | 17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου |
18 Pagherà il fio di quanto ha fatto senza però essere consumato. Dovrà soffrire in proporzione delle sue macchinazioni, | 18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος |
19 perchè oppresse e spogliò i poveri, rapì la casa non edificata da lui. | 19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν |
20 Il suo ventre non fu saziato, e quando avrà tutto quello che bramava, non potrà possederlo. | 20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται |
21 Nulla avanzò del suo cibo; nulla resterà dei suoi beni. | 21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα |
22 Quando sarà satollo si troverà nelle strettezze, smanierà, e tutti i dolori piomberanno sopra di lui. | 22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται |
23 Che sia riempito il suo ventre, affinchè Dio scagli sopra di lui le collere del suo furore e piova sopra di lui i suoi fulmini! | 23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας |
24 Fuggirà le armi di ferro, e sarà trapassato dall'arco di rame. | 24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον |
25 Tratto e cavato dal fodero, scintilla come folgore nella sua amarezza; vanno e vengono sopra di lui orribili (spettri). | 25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι |
26 Tutte le tenebre son nascoste nei suoi segreti; un fuoco non acceso (dall'uomo) lo divorerà; giacerà afflitto e abbandonato nella sua tenda. | 26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον |
27 I cieli riveleranno la sua iniquità, la terra insorgerà contro di lui. | 27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω |
28 I rampolli della sua casa saranno esposti, spariranno nel giorno del furore di Dio. | 28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω |
29 Questa è la sorte da Dio riserbata all'empio, l'eredità riserbata alle sue azioni dal Signore ». | 29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου |