Giobbe 3

BIBBIA CEI 2008	GREEK BIBLE
1 Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il suo giorno.	1 Μετα ταυτα ηνοιξεν ο Ιωβ το στομα αυτου, και κατηρασθη την ημεραν αυτου.
2 Prese a dire:	2 Και ελαλησεν ο Ιωβ και ειπεν?
3 «Perisca il giorno in cui nacqui e la notte in cui si disse: “È stato concepito un maschio!”.	3 Ειθε να χαθη η ημερα καθ' ην εγεννηθην, και η νυξ καθ' ην ειπον, Εγεννηθη αρσενικον.
4 Quel giorno divenga tenebra, non se ne curi Dio dall’alto, né brilli mai su di esso la luce.	4 Η ημερα εκεινη να ηναι σκοτος? ο Θεος να μη αναζητηση αυτην ανωθεν, και να μη φεγξη επ' αυτην φως.
5 Lo rivendichino la tenebra e l’ombra della morte, gli si stenda sopra una nube e lo renda spaventoso l’oscurarsi del giorno!	5 Σκοτος και σκια θανατου να αμαυρωσωσιν αυτην? γνοφος να επικαθηται επ' αυτην. Να επελθωσιν επ' αυτην ως πικροτατην ημεραν.
6 Quella notte se la prenda il buio, non si aggiunga ai giorni dell’anno, non entri nel conto dei mesi.	6 Την νυκτα εκεινην να κατακρατηση σκοτος? να μη συναφθη με τας ημερας του ετους? να μη εισελθη εις τον αριθμον των μηνων.
7 Ecco, quella notte sia sterile, e non entri giubilo in essa.	7 Ιδου, ερημος να ηναι η νυξ εκεινη? φωνη χαρμοσυνος να μη επελθη επ' αυτην.
8 La maledicano quelli che imprecano il giorno, che sono pronti a evocare Leviatàn.	8 Να καταρασθωσιν αυτην οι καταρωμενοι τας ημερας, οι ετοιμοι να ανεγειρωσι το πενθος αυτων.
9 Si oscurino le stelle della sua alba, aspetti la luce e non venga né veda le palpebre dell’aurora,	9 Να σκοτισθωσι τα αστρα της εσπερας αυτης? να προσμενη το φως, και να μη ερχηται? και να μη ιδη τα βλεφαρα της αυγης?
10 poiché non mi chiuse il varco del grembo materno, e non nascose l’affanno agli occhi miei!	10 διοτι δεν εκλεισε τας θυρας της κοιλιας της μητρος μου, και δεν εκρυψε την θλιψιν απο των οφθαλμων μου.
11 Perché non sono morto fin dal seno di mia madre e non spirai appena uscito dal grembo?	11 Δια τι δεν απεθανον απο μητρας; και δεν εξεπνευσα αμα εξηλθον εκ της κοιλιας;
12 Perché due ginocchia mi hanno accolto, e due mammelle mi allattarono?	12 Δια τι με υπεδεχθησαν τα γονατα; η δια τι οι μαστοι δια να θηλασω;
13 Così, ora giacerei e avrei pace, dormirei e troverei riposo	13 Διοτι τωρα ηθελον κοιμασθαι και ησυχαζει? ηθελον υπνωττει? τοτε ηθελον εισθαι εις αναπαυσιν,
14 con i re e i governanti della terra, che ricostruiscono per sé le rovine,	14 μετα βασιλεων και βουλευτων της γης, οικοδομουντων εις εαυτους ερημωσεις?
15 e con i prìncipi, che posseggono oro e riempiono le case d’argento.	15 η μετα αρχοντων, οιτινες εχουσι χρυσιον, οιτινες εγεμισαν τους οικους αυτων αργυριου?
16 Oppure, come aborto nascosto, più non sarei, o come i bambini che non hanno visto la luce.	16 η ως εξαμβλωμα κεκρυμμενον δεν ηθελον υπαρχει, ως βρεφη μη ιδοντα φως.
17 Là i malvagi cessano di agitarsi, e chi è sfinito trova riposo.	17 Εκει οι ασεβεις παυουσιν απο του να ταραττωσι, και εκει αναπαυονται οι κεκοπιασμενοι?
18 Anche i prigionieri hanno pace, non odono più la voce dell’aguzzino.	18 εκει αναπαυονται ομου οι αιχμαλωτοι? δεν ακουουσι φωνην καταδυναστου?
19 Il piccolo e il grande là sono uguali, e lo schiavo è libero dai suoi padroni.	19 εκει ειναι ο μικρος και ο μεγας? και ο δουλος, ελευθερος του κυριου αυτου.
20 Perché dare la luce a un infelice e la vita a chi ha amarezza nel cuore,	20 Δια τι εδοθη φως εις τον δυστυχη, και ζωη εις τον πεπικραμενον την ευχην,
21 a quelli che aspettano la morte e non viene, che la cercano più di un tesoro,	21 οιτινες ποθουσι τον θανατον και δεν επιτυγχανουσιν, αν και ανορυττωσιν αυτον μαλλον παρα κεκρυμμενους θησαυρους,
22 che godono fino a esultare e gioiscono quando trovano una tomba,	22 οιτινες υπερχαιρουσιν, υπερευφραινονται, οταν ευρωσι τον ταφον;
23 a un uomo, la cui via è nascosta e che Dio ha sbarrato da ogni parte?	23 Δια τι εδοθη φως εις ανθρωπον, του οποιου η οδος ειναι κεκρυμμενη, και τον οποιον ο Θεος περιεκλεισε;
24 Perché al posto del pane viene la mia sofferenza e si riversa come acqua il mio grido,	24 Διοτι προ του φαγητου μου ερχεται ο στεναγμος μου, και οι βρυγμοι μου εκχεονται ως υδατα.
25 perché ciò che temevo mi è sopraggiunto, quello che mi spaventava è venuto su di me.	25 Επειδη εκεινο, το οποιον εφοβουμην, συνεβη εις εμε, και εκεινο, το οποιον ετρομαζον, ηλθεν επ' εμε.
26 Non ho tranquillità, non ho requie, non ho riposo ed è venuto il tormento!».	26 Δεν ειχον ειρηνην ουδε αναπαυσιν ουδε ησυχιαν? οργη επηλθεν επ' εμε.