Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Psalmi 89


font
VULGATABIBBIA MARTINI
1 Oratio Moysi, hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis
a generatione in generationem.
1 Orazione di Mosè uomo di Dio.
Signore, tu se' stato nostro rifugio per tutte quante le età.
2 Priusquam montes fierent,
aut formaretur terra et orbis,
a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus.
2 Prima che fossero fatti i monti, o formata la terra, e il mondo, da tutta l'eternità, e per tutta l'eternità, o Dio, sei tu.
3 Ne avertas hominem in humilitatem :
et dixisti : Convertimini, filii hominum.
3 Non ridur l'uomo nell'abbiezione tu, che dicesti: Convertitevi, o figliuoli degli uomini.
4 Quoniam mille anni ante oculos tuos
tamquam dies hesterna quæ præteriit :
et custodia in nocte
4 Perocché mille anni dinanzi agli occhi tuoi son come il di di ieri, che è trapassato;
5 quæ pro nihilo habentur,
eorum anni erunt.
5 E come una vigilia notturna: i loro anni saran come cosa, che nulla si stima.
6 Mane sicut herba transeat ;
mane floreat, et transeat ;
vespere decidat, induret, et arescat.
6 In un giorno passa com'erba: al mattino fiorisce, e passa; sulla sera, cade, e s'indurisce, e si secca.
7 Quia defecimus in ira tua,
et in furore tuo turbati sumus.
7 Siam venuti meno sotto il tuo sdegno, e pel tuo furore viviamo in turbamento.
8 Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo ;
sæculum nostrum in illuminatione vultus tui.
8 Hai collocate davanti a te le nostre iniquità, e la nostra vita davanti alla luce della tua faccia.
9 Quoniam omnes dies nostri defecerunt,
et in ira tua defecimus.
Anni nostri sicut aranea meditabuntur ;
9 Cosi tutti i giorni nostri sono mancati, e noi sotto il tuo sdegno siam consumati.
10 dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni.
Si autem in potentatibus octoginta anni,
et amplius eorum labor et dolor ;
quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.
10 Come tela di ragno saran considerati gli anni nostri: pe' giorni di nostra vita si hanno i settant'anni.
E pe' più robusti gli ottani anni: e il di più è affanno, e dolore.
Dapoichè è venuta in aiuto la (tua) benignità; e noi sarem tosto rapiti.
11 Quis novit potestatem iræ tuæ,
et præ timore tuo iram tuam
11 Chi sa conoscere la grandezza dell'ira tua? e chi sa comprendere la tua indignazione, come tu' se formidabile?
12 dinumerare ?
Dexteram tuam sic notam fac,
et eruditos corde in sapientia.
12 Fa adunque conoscere (a noi) la tua destra, e da a noi un cuore illuminato dalla sapienza.
13 Convertere, Domine ; usquequo ?
et deprecabilis esto super servos tuos.
13 Volgiti a noi, o Signore: e fino a quando (sarai sdegnaito)? placati co' servi tuoi.
14 Repleti sumus mane misericordia tua ;
et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.
14 Sarem ripieni al mattino di tua misericordia, e saremo nella esultazione, e nel gaudio per tutti i giorni nostri.
15 Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti ;
annis quibus vidimus mala.
15 Avrem letizia per ragione de giorni, ne' quali tu ci affliggesti, e per gli anni, ne' quali vedemmo miserie.
16 Respice in servos tuos et in opera tua,
et dirige filios eorum.
16 Getta il tuo sguardo sopra i tuoi servi, e sopra le opere tue; e reggi tu i loro figliuoli.
17 Et sit splendor Domini Dei nostri super nos,
et opera manuum nostrarum dirige super nos,
et opus manuum nostrarum dirige.
17 E la luce del Signore Dio nostro sia sopra di noi: e governa tu in noi le opere delle nostre mani: e l'opera delle mani nostre governa tu.