Psalmi 89

VULGATA	LXX
1 Oratio Moysi, hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.	1 προσευχη του μωυση ανθρωπου του θεου κυριε καταφυγη εγενηθης ημιν εν γενεα και γενεα
2 Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus.	2 προ του ορη γενηθηναι και πλασθηναι την γην και την οικουμενην και απο του αιωνος εως του αιωνος συ ει
3 Ne avertas hominem in humilitatem : et dixisti : Convertimini, filii hominum.	3 μη αποστρεψης ανθρωπον εις ταπεινωσιν και ειπας επιστρεψατε υιοι ανθρωπων
4 Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quæ præteriit : et custodia in nocte	4 οτι χιλια ετη εν οφθαλμοις σου ως η ημερα η εχθες ητις διηλθεν και φυλακη εν νυκτι
5 quæ pro nihilo habentur, eorum anni erunt.	5 τα εξουδενωματα αυτων ετη εσονται το πρωι ωσει χλοη παρελθοι
6 Mane sicut herba transeat ; mane floreat, et transeat ; vespere decidat, induret, et arescat.	6 το πρωι ανθησαι και παρελθοι το εσπερας αποπεσοι σκληρυνθειη και ξηρανθειη
7 Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus.	7 οτι εξελιπομεν εν τη οργη σου και εν τω θυμω σου εταραχθημεν
8 Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo ; sæculum nostrum in illuminatione vultus tui.	8 εθου τας ανομιας ημων ενωπιον σου ο αιων ημων εις φωτισμον του προσωπου σου
9 Quoniam omnes dies nostri defecerunt, et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur ;	9 οτι πασαι αι ημεραι ημων εξελιπον και εν τη οργη σου εξελιπομεν τα ετη ημων ως αραχνην εμελετων
10 dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor ; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.	10 αι ημεραι των ετων ημων εν αυτοις εβδομηκοντα ετη εαν δε εν δυναστειαις ογδοηκοντα ετη και το πλειον αυτων κοπος και πονος οτι επηλθεν πραυτης εφ' ημας και παιδευθησομεθα
11 Quis novit potestatem iræ tuæ, et præ timore tuo iram tuam	11 τις γινωσκει το κρατος της οργης σου και απο του φοβου σου τον θυμον σου
12 dinumerare ? Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia.	12 εξαριθμησασθαι την δεξιαν σου ουτως γνωρισον και τους πεπεδημενους τη καρδια εν σοφια
13 Convertere, Domine ; usquequo ? et deprecabilis esto super servos tuos.	13 επιστρεψον κυριε εως ποτε και παρακληθητι επι τοις δουλοις σου
14 Repleti sumus mane misericordia tua ; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.	14 ενεπλησθημεν το πρωι του ελεους σου και ηγαλλιασαμεθα και ευφρανθημεν εν πασαις ταις ημεραις ημων
15 Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti ; annis quibus vidimus mala.	15 ευφρανθημεν ανθ' ων ημερων εταπεινωσας ημας ετων ων ειδομεν κακα
16 Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum.	16 και ιδε επι τους δουλους σου και τα εργα σου και οδηγησον τους υιους αυτων
17 Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.	17 και εστω η λαμπροτης κυριου του θεου ημων εφ' ημας και τα εργα των χειρων ημων κατευθυνον εφ' ημας