Psalmi 52

VULGATA	NOVA VULGATA
1 In finem, pro Maëleth intelligentiæ David. Dixit insipiens in corde suo : Non est Deus.	1 Magistro chori. Maskil. David,
2 Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus ; non est qui faciat bonum.	2 postquam Doeg Edomita ad Saul venit eique narravit dicens: " David intravit in domum Abimelech ".
3 Deus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.	3 Quid gloriaris in malitia, qui potens es iniquitate?
4 Omnes declinaverunt ; simul inutiles facti sunt : non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.	4 Tota die insidias cogitasti; lingua tua sicut novacula acuta, qui facis dolum.
5 Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam ut cibum panis ?	5 Dilexisti malitiam super benignitatem, mendacium magis quam loqui aequitatem.
6 Deum non invocaverunt ; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent : confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos.	6 Dilexisti omnia verba perditionis, lingua dolosa.
7 Quis dabit ex Sion salutare Israël ? cum converterit Deus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.	7 Propterea Deus destruet te in finem; evellet te et emigrabit te de tabernaculo et radicem tuam de terra viventium.
	8 Videbunt iusti et timebunt et super eum ridebunt:
	9 “ Ecce homo, qui non posuit Deum refugium suum, sed speravit in multitudine divitiarum suarum et praevaluit in insidiis suis ”.
	10 Ego autem sicut virens oliva in domo Dei. Speravi in misericordia Dei in aeternum et in saeculum saeculi.
	11 Confitebor tibi in saeculum, quia fecisti; et exspectabo nomen tuum, quoniam bonum est, in conspectu sanctorum tuorum.