Secondo libro di Samuele 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA MARTINI | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Or Davidde cantò al Signore le parole di questo cantico il giorno, in cui il Signore lo liberò dalle mani di tutti li suoi nemici, e dalle mani di Saul. | 1 Locutus est autem David Domino verba carminis huius in die, qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul, |
2 E disse: II Signore mio asilo, e mia fortezza, e mio salvatore. | 2 et ait: “ Dominus petra mea et arx mea et salvator meus; |
3 Dio mia difesa, in lui spererò: mio scudo, e mia possente salute: tu che m'ingrandisci, tu mio rifugio: salvator mio, tu mi libererai dall'iniquità. | 3 Deus meus, rupes mea, in quam confugiam, scutum meum et cornu salutis meae! Munimentum meum et refugium meum. Salvator meus, de violentia liberabis me. |
4 Invocherò il Signore, che è degno di lode: e sarò salvo da' miei nemici. | 4 Laudabilem invocabo Dominum et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Imperocché mi circondarono gli affanni di morte: torrenti di gente iniqua mi spaventarono. | 5 Quia circumdederunt me fluctus mortis, torrentes Belial terruerunt me; |
6 I lacci dell'inferno mi cinsero: mi stringevano i lacci di morte. | 6 praeoccupaverunt me laquei mortis. |
7 Nella mia tribolazione invocherò il Signore, e verso il mio Dio alzerò le strida: ed egli dal suo tempio udirà le mie voci, e alle orecchie di lui perverranno i miei clamori. | 7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; et exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus venit ad aures eius. |
8 Si commosse, e fu in tremore la terra: agitate furono, e scosse le fondamenta de' monti, perchè egli era con essi sdegnato. | 8 Commota est et contremuit terra; fundamenta caelorum concussa sunt et conquassata, quoniam iratus est. |
9 Dalle sue narici si alza il fumo, e la sua faccia getta fuoco divoratore: da lui sono accesi i carboni. | 9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius vorabat; carbones incensi sunt ab eo. |
10 Abbassò i cieli, e discese: e una nebbia caliginosa (era) sotto i suoi piedi. | 10 Et inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius. |
11 Salì sopra i Cherubini, e sciolse il suo volo: strisciò sull'ale de' venti. | 11 Et ascendit super cherub et volavit et devolavit super pennas venti. |
12 Sì occultò nelle tenebre, che avea d'intorno: fe' distillare le acque dalle nubi dei cieli. | 12 Posuit tenebras in circuitu suo tabernaculum suum, tenebrosas aquas, nubes densissimas. |
13 Dal fulgore, che gli va innanzi, preser fuoco gli ardenti carboni. | 13 Prae fulgore in conspectu eius incensi sunt carbones ignis. |
14 Tuonerà dal cielo il Signore; e l'Altissimo farà udir la sua voce. | 14 Intonuit de caelo Dominus, et Excelsus dedit vocem suam. |
15 Scagliò sue saette, e dissipò quella gente: i suoi fulmini, e la distrusse. | 15 Misit sagittas et dissipavit eos, fulguravit fulmina et conturbavit eos. |
16 Scoperte (allora) rimasero le voragini del mare; e aperti i fondamenti della terra alle minacce del Signore, al soffio impetuoso del suo furore. | 16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris eius. |
17 Stese dall'alto la mano, e mi prese; e dalle profonde acque mi trasse. | 17 Misit de excelso et assumpsit me, traxit me de aquis multis; |
18 Liberommi dal nemico mio potentissimo, e da coloro, che mi odiavano: perchè eran più forti di me. | 18 liberavit me ab inimico meo potentissimo, ab his, qui oderant me, qui robustiores me erant. |
19 Ei mi prevenne nel giorno dell'afflizione: il Signore fu mio sostegno. | 19 Praevenerunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus firmamentum meum; |
20 E fuor mi trasse all’aperto: mi liberò, perchè ebbe buon volere per me. | 20 et eduxit me in latitudinem, liberavit me, quia complacui ei. |
21 Darà mercede a me il Signore secondo la mia giustizia: renderà a me secondo la purezza delle mie mani. | 21 Retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum reddit mihi, |
22 Perocché io seguitai attentamente le vie del Signore, ed empiamente non operai contro il mio Dio. | 22 quia custodivi vias Domini et non egi impie a Deo meo. |
23 Conciossiachè tutti i suoi giudizii mi stanno dinanzi agli occhi; i suoi precetti non gettai lungi da me. | 23 Omnia enim iudicia eius in conspectu meo, et a praeceptis eius non recessi; |
24 E sarò perfetto con lui: e mondo mi serberò dalla mia iniquità. | 24 et fui immaculatus cum eo et custodivi me ab iniquitate mea. |
25 E darà mercede a me il Signore secondo la mia giustizia: e secondo la purezza delle mie mani nel cospetto degli occhi suoi. | 25 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam meam in conspectu oculorum suorum. |
26 Col santo tu (o Dio) sarai santo: e perfetto coll'uom perfetto. | 26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris; |
27 Coll’uom innocente tu sarai innocente: e con chi mal fa, tu sarai malfacente. | 27 cum electo electus eris et cum perverso callidus eris. |
28 Tu salverai la nazione de' poveri: e i superbi umilierai col tuo sguardo. | 28 Et populum pauperem salvum facies et oculos superborum humiliabis, |
29 La mia lampa se' tu, o Signore: le mie tenebre schiarirai tu, o Signore. | 29 quia tu lucerna mea, Domine, et Deus meus illuminat tenebras meas. |
30 Col tuo ajuto correrò armato di tutto punto (a combattere) e coll'ajuto del mio Dio valicherò la muraglia. | 30 In te enim aggrediar hostium turmas, in Deo meo transiliam murum. |
31 Immacolata la via di Dio: la parola del Signore purgata (quasi) col fuoco: egli è scudo di tutti quelli che sperano in lui. | 31 Deus, immaculata via eius, eloquium Domini igne examinatum; scutum est omnium sperantium in se. |
32 Chi è Dio fuori che il Signore? e chi è potente fuori che il nostro Dio? | 32 Quoniam quis est Deus praeter Dominum? Et quae rupes praeter Deum nostrum? |
33 Iddio è quegli, che di fortezza mi veste: e la strada mi appiana perfettamente. | 33 Deus, qui accinxit me fortitudine et complanavit perfectam viam meam, |
34 I miei piedi fece uguali a quelli de' cervi, e in luogo sublime mi collocò. | 34 coaequans pedes meos cervis et super excelsa statuens me; |
35 Egli avvezzò le mie mani a combattere, e le mie braccia fe’ simili a un arco di bronzo. | 35 docens manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea. |
36 Tu lo scudo mi desti di tua salute, e la tua benignità m'ingrandì. | 36 Dedisti mihi clipeum salutis tuae, et exauditio tua magnificavit me. |
37 Tu allargasti la strada a' miei passi: e i miei calcagni non saranno spossati giammai. | 37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmati tali mei. |
38 Darò dietro a' miei nemici, e gli sterminerò: e non avrò posa, fino a tanto ch'io gli abbia consunti. | 38 Persequebar inimicos meos et conterebam et non convertebar, donec consumerem eos. |
39 Li consumerò, e gl’infrangerò, onde non possano rialzarsi: cadranno sotto i miei piedi. | 39 Consumpsi eos et confregi, ut non consurgerent: ceciderunt sub pedibus meis. |
40 Tu di fortezza mi ammantasti per la battaglia: abbattesti sotto di me quelli che contro di me alzaron bandiera. | 40 Accinxisti me fortitudine ad proelium, incurvasti insurgentes in me subtus me. |
41 Facesti, che a me volgesser le spalle i miei nemici: que' che mi odiavano, e io gli sperderò. | 41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum, odientes me, et disperdidi eos. |
42 Alzeranno le strida, e non sarà chi li salvi: (alzeran le strida) al Signore, e non saranno esauditi. | 42 Clamaverunt, et non erat qui salvaret, ad Dominum, et non exaudivit eos. |
43 Li dispergerò come polvere della terra: gl’infrangerò, e gli pesterò, come si fa del fango delle contrade. | 43 Contrivi eos ut pulverem terrae, quasi lutum platearum comminui eos. |
44 Tu mi salverai dalle contraddizioni del popol mio: mi custodirai, perchè io sia capo delle nazioni: un popolo da me sconosciuto mi servirà. | 44 Salvasti me a contradictionibus populi mei, constituisti me in caput gentium. Populus, quem ignorabam, servit mihi, |
45 I figliuoli bastardi mi faran resistenza: al primo udire mi obbediranno. | 45 filii alieni blandiuntur mihi, auditu auris oboediunt mihi. |
46 I figliuoli bastardi si struggeranno: e saran ridotti a strettezze né loro angusti recinti. | 46 Filii alieni defluunt et contremiscunt ex arcibus suis. |
47 Viva il Signore, e (sia) benedetto il mio Dio; e sia esaltato Iddio potente, ch'è mia salute. | 47 Vivit Dominus, et benedicta petra mea, et exaltetur Deus, petra salutis meae. |
48 Tu, o Dio, tu fai le mie vendette, e soggetti a me le nazioni. | 48 Deus, qui das vindictas mihi et deicis populos sub me. |
49 Tu mi traesti dalle mani de' miei nemici, e m'innalzasti sopra coloro che a me si opponevano: tu dall'uomo iniquo mi liberasti. | 49 Qui educis me ab inimicis meis et ab insurgentibus in me elevas me; a viro iniquo liberas me. |
50 Per questo, o Signore, io ti confesserò tra le genti: e laude canterò al tuo nome. | 50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo: |
51 A lui che ha maravigliosamente salvato il suo re, e fa misericordia a Davidde suo cristo, e alla sua stirpe pe' secoli. | 51 Magnificat salutes regis sui et facit misericordiam christo suo David et semini eius in sempiternum ”. |