1 Or Davidde cantò al Signore le parole di questo cantico il giorno, in cui il Signore lo liberò dalle mani di tutti li suoi nemici, e dalle mani di Saul. | 1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ |
2 E disse: II Signore mio asilo, e mia fortezza, e mio salvatore. | 2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι |
3 Dio mia difesa, in lui spererò: mio scudo, e mia possente salute: tu che m'ingrandisci, tu mio rifugio: salvator mio, tu mi libererai dall'iniquità. | 3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με |
4 Invocherò il Signore, che è degno di lode: e sarò salvo da' miei nemici. | 4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι |
5 Imperocché mi circondarono gli affanni di morte: torrenti di gente iniqua mi spaventarono. | 5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με |
6 I lacci dell'inferno mi cinsero: mi stringevano i lacci di morte. | 6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου |
7 Nella mia tribolazione invocherò il Signore, e verso il mio Dio alzerò le strida: ed egli dal suo tempio udirà le mie voci, e alle orecchie di lui perverranno i miei clamori. | 7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου |
8 Si commosse, e fu in tremore la terra: agitate furono, e scosse le fondamenta de' monti, perchè egli era con essi sdegnato. | 8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις |
9 Dalle sue narici si alza il fumo, e la sua faccia getta fuoco divoratore: da lui sono accesi i carboni. | 9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου |
10 Abbassò i cieli, e discese: e una nebbia caliginosa (era) sotto i suoi piedi. | 10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου |
11 Salì sopra i Cherubini, e sciolse il suo volo: strisciò sull'ale de' venti. | 11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου |
12 Sì occultò nelle tenebre, che avea d'intorno: fe' distillare le acque dalle nubi dei cieli. | 12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος |
13 Dal fulgore, che gli va innanzi, preser fuoco gli ardenti carboni. | 13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος |
14 Tuonerà dal cielo il Signore; e l'Altissimo farà udir la sua voce. | 14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου |
15 Scagliò sue saette, e dissipò quella gente: i suoi fulmini, e la distrusse. | 15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους |
16 Scoperte (allora) rimasero le voragini del mare; e aperti i fondamenti della terra alle minacce del Signore, al soffio impetuoso del suo furore. | 16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου |
17 Stese dall'alto la mano, e mi prese; e dalle profonde acque mi trasse. | 17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων |
18 Liberommi dal nemico mio potentissimo, e da coloro, che mi odiavano: perchè eran più forti di me. | 18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε |
19 Ei mi prevenne nel giorno dell'afflizione: il Signore fu mio sostegno. | 19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου |
20 E fuor mi trasse all’aperto: mi liberò, perchè ebbe buon volere per me. | 20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι |
21 Darà mercede a me il Signore secondo la mia giustizia: renderà a me secondo la purezza delle mie mani. | 21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι |
22 Perocché io seguitai attentamente le vie del Signore, ed empiamente non operai contro il mio Dio. | 22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου |
23 Conciossiachè tutti i suoi giudizii mi stanno dinanzi agli occhi; i suoi precetti non gettai lungi da me. | 23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων |
24 E sarò perfetto con lui: e mondo mi serberò dalla mia iniquità. | 24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου |
25 E darà mercede a me il Signore secondo la mia giustizia: e secondo la purezza delle mie mani nel cospetto degli occhi suoi. | 25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου |
26 Col santo tu (o Dio) sarai santo: e perfetto coll'uom perfetto. | 26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση |
27 Coll’uom innocente tu sarai innocente: e con chi mal fa, tu sarai malfacente. | 27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση |
28 Tu salverai la nazione de' poveri: e i superbi umilierai col tuo sguardo. | 28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις |
29 La mia lampa se' tu, o Signore: le mie tenebre schiarirai tu, o Signore. | 29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου |
30 Col tuo ajuto correrò armato di tutto punto (a combattere) e coll'ajuto del mio Dio valicherò la muraglia. | 30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος |
31 Immacolata la via di Dio: la parola del Signore purgata (quasi) col fuoco: egli è scudo di tutti quelli che sperano in lui. | 31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω |
32 Chi è Dio fuori che il Signore? e chi è potente fuori che il nostro Dio? | 32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων |
33 Iddio è quegli, che di fortezza mi veste: e la strada mi appiana perfettamente. | 33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου |
34 I miei piedi fece uguali a quelli de' cervi, e in luogo sublime mi collocò. | 34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με |
35 Egli avvezzò le mie mani a combattere, e le mie braccia fe’ simili a un arco di bronzo. | 35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου |
36 Tu lo scudo mi desti di tua salute, e la tua benignità m'ingrandì. | 36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με |
37 Tu allargasti la strada a' miei passi: e i miei calcagni non saranno spossati giammai. | 37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου |
38 Darò dietro a' miei nemici, e gli sterminerò: e non avrò posa, fino a tanto ch'io gli abbia consunti. | 38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους |
39 Li consumerò, e gl’infrangerò, onde non possano rialzarsi: cadranno sotto i miei piedi. | 39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου |
40 Tu di fortezza mi ammantasti per la battaglia: abbattesti sotto di me quelli che contro di me alzaron bandiera. | 40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου |
41 Facesti, che a me volgesser le spalle i miei nemici: que' che mi odiavano, e io gli sperderò. | 41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους |
42 Alzeranno le strida, e non sarà chi li salvi: (alzeran le strida) al Signore, e non saranno esauditi. | 42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων |
43 Li dispergerò come polvere della terra: gl’infrangerò, e gli pesterò, come si fa del fango delle contrade. | 43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους |
44 Tu mi salverai dalle contraddizioni del popol mio: mi custodirai, perchè io sia capo delle nazioni: un popolo da me sconosciuto mi servirà. | 44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι |
45 I figliuoli bastardi mi faran resistenza: al primo udire mi obbediranno. | 45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου |
46 I figliuoli bastardi si struggeranno: e saran ridotti a strettezze né loro angusti recinti. | 46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων |
47 Viva il Signore, e (sia) benedetto il mio Dio; e sia esaltato Iddio potente, ch'è mia salute. | 47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου |
48 Tu, o Dio, tu fai le mie vendette, e soggetti a me le nazioni. | 48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου |
49 Tu mi traesti dalle mani de' miei nemici, e m'innalzasti sopra coloro che a me si opponevano: tu dall'uomo iniquo mi liberasti. | 49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με |
50 Per questo, o Signore, io ti confesserò tra le genti: e laude canterò al tuo nome. | 50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω |
51 A lui che ha maravigliosamente salvato il suo re, e fa misericordia a Davidde suo cristo, e alla sua stirpe pe' secoli. | 51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος |