Psalmi 93

VULGATA	LXX
1 Psalmus ipsi David, quarta sabbati. Deus ultionum Dominus ; Deus ultionum libere egit.	1 ψαλμος τω δαυιδ τετραδι σαββατων ο θεος εκδικησεων κυριος ο θεος εκδικησεων επαρρησιασατο
2 Exaltare, qui judicas terram ; redde retributionem superbis.	2 υψωθητι ο κρινων την γην αποδος ανταποδοσιν τοις υπερηφανοις
3 Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur ;	3 εως ποτε αμαρτωλοι κυριε εως ποτε αμαρτωλοι καυχησονται
4 effabuntur et loquentur iniquitatem ; loquentur omnes qui operantur injustitiam ?	4 φθεγξονται και λαλησουσιν αδικιαν λαλησουσιν παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν
5 Populum tuum, Domine, humiliaverunt, et hæreditatem tuam vexaverunt.	5 τον λαον σου κυριε εταπεινωσαν και την κληρονομιαν σου εκακωσαν
6 Viduam et advenam interfecerunt, et pupillos occiderunt.	6 χηραν και προσηλυτον απεκτειναν και ορφανους εφονευσαν
7 Et dixerunt : Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Jacob.	7 και ειπαν ουκ οψεται κυριος ουδε συνησει ο θεος του ιακωβ
8 Intelligite, insipientes in populo ; et stulti, aliquando sapite.	8 συνετε δη αφρονες εν τω λαω και μωροι ποτε φρονησατε
9 Qui plantavit aurem non audiet ? aut qui finxit oculum non considerat ?	9 ο φυτευσας το ους ουχι ακουει η ο πλασας τον οφθαλμον ου κατανοει
10 Qui corripit gentes non arguet, qui docet hominem scientiam ?	10 ο παιδευων εθνη ουχι ελεγξει ο διδασκων ανθρωπον γνωσιν
11 Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.	11 κυριος γινωσκει τους διαλογισμους των ανθρωπων οτι εισιν ματαιοι
12 Beatus homo quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum :	12 μακαριος ανθρωπος ον αν συ παιδευσης κυριε και εκ του νομου σου διδαξης αυτον
13 ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea.	13 του πραυναι αυτω αφ' ημερων πονηρων εως ου ορυγη τω αμαρτωλω βοθρος
14 Quia non repellet Dominus plebem suam, et hæreditatem suam non derelinquet,	14 οτι ουκ απωσεται κυριος τον λαον αυτου και την κληρονομιαν αυτου ουκ εγκαταλειψει
15 quoadusque justitia convertatur in judicium : et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.	15 εως ου δικαιοσυνη επιστρεψη εις κρισιν και εχομενοι αυτης παντες οι ευθεις τη καρδια διαψαλμα
16 Quis consurget mihi adversus malignantes ? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem ?	16 τις αναστησεται μοι επι πονηρευομενους η τις συμπαραστησεται μοι επι εργαζομενους την ανομιαν
17 Nisi quia Dominus adjuvit me, paulominus habitasset in inferno anima mea.	17 ει μη οτι κυριος εβοηθησεν μοι παρα βραχυ παρωκησεν τω αδη η ψυχη μου
18 Si dicebam : Motus est pes meus : misericordia tua, Domine, adjuvabat me.	18 ει ελεγον σεσαλευται ο πους μου το ελεος σου κυριε βοηθει μοι
19 Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.	19 κυριε κατα το πληθος των οδυνων μου εν τη καρδια μου αι παρακλησεις σου ηγαπησαν την ψυχην μου
20 Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, qui fingis laborem in præcepto ?	20 μη συμπροσεσται σοι θρονος ανομιας ο πλασσων κοπον επι προσταγματι
21 Captabunt in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt.	21 θηρευσουσιν επι ψυχην δικαιου και αιμα αθωον καταδικασονται
22 Et factus est mihi Dominus in refugium, et Deus meus in adjutorium spei meæ.	22 και εγενετο μοι κυριος εις καταφυγην και ο θεος μου εις βοηθον ελπιδος μου
23 Et reddet illis iniquitatem ipsorum, et in malitia eorum disperdet eos : disperdet illos Dominus Deus noster.	23 και αποδωσει αυτοις την ανομιαν αυτων και κατα την πονηριαν αυτων αφανιει αυτους κυριος ο θεος ημων