Psalmi 70

VULGATA	LXX
1 Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum.	1 τω δαυιδ υιων ιωναδαβ και των πρωτων αιχμαλωτισθεντων ο θεος επι σοι ηλπισα μη καταισχυνθειην εις τον αιωνα
2 In justitia tua libera me, et eripe me : inclina ad me aurem tuam, et salva me.	2 εν τη δικαιοσυνη σου ρυσαι με και εξελου με κλινον προς με το ους σου και σωσον με
3 Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias : quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.	3 γενου μοι εις θεον υπερασπιστην και εις τοπον οχυρον του σωσαι με οτι στερεωμα μου και καταφυγη μου ει συ
4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui :	4 ο θεος μου ρυσαι με εκ χειρος αμαρτωλου εκ χειρος παρανομουντος και αδικουντος
5 quoniam tu es patientia mea, Domine ; Domine, spes mea a juventute mea.	5 οτι συ ει η υπομονη μου κυριε κυριος η ελπις μου εκ νεοτητος μου
6 In te confirmatus sum ex utero ; de ventre matris meæ tu es protector meus ; in te cantatio mea semper.	6 επι σε επεστηριχθην απο γαστρος εκ κοιλιας μητρος μου συ μου ει σκεπαστης εν σοι η υμνησις μου δια παντος
7 Tamquam prodigium factus sum multis ; et tu adjutor fortis.	7 ωσει τερας εγενηθην τοις πολλοις και συ βοηθος κραταιος
8 Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam, tota die magnitudinem tuam.	8 πληρωθητω το στομα μου αινεσεως οπως υμνησω την δοξαν σου ολην την ημεραν την μεγαλοπρεπειαν σου
9 Ne projicias me in tempore senectutis ; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.	9 μη απορριψης με εις καιρον γηρους εν τω εκλειπειν την ισχυν μου μη εγκαταλιπης με
10 Quia dixerunt inimici mei mihi, et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum,	10 οτι ειπαν οι εχθροι μου εμοι και οι φυλασσοντες την ψυχην μου εβουλευσαντο επι το αυτο
11 dicentes : Deus dereliquit eum : persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat.	11 λεγοντες ο θεος εγκατελιπεν αυτον καταδιωξατε και καταλαβετε αυτον οτι ουκ εστιν ο ρυομενος
12 Deus, ne elongeris a me ; Deus meus, in auxilium meum respice.	12 ο θεος μη μακρυνης απ' εμου ο θεος μου εις την βοηθειαν μου προσχες
13 Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ ; operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi.	13 αισχυνθητωσαν και εκλιπετωσαν οι ενδιαβαλλοντες την ψυχην μου περιβαλεσθωσαν αισχυνην και εντροπην οι ζητουντες τα κακα μοι
14 Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam.	14 εγω δε δια παντος ελπιω και προσθησω επι πασαν την αινεσιν σου
15 Os meum annuntiabit justitiam tuam, tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,	15 το στομα μου εξαγγελει την δικαιοσυνην σου ολην την ημεραν την σωτηριαν σου οτι ουκ εγνων γραμματειας
16 introibo in potentias Domini ; Domine, memorabor justitiæ tuæ solius.	16 εισελευσομαι εν δυναστεια κυριου κυριε μνησθησομαι της δικαιοσυνης σου μονου
17 Deus, docuisti me a juventute mea ; et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.	17 εδιδαξας με ο θεος εκ νεοτητος μου και μεχρι νυν απαγγελω τα θαυμασια σου
18 Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, potentiam tuam,	18 και εως γηρους και πρεσβειου ο θεος μη εγκαταλιπης με εως αν απαγγειλω τον βραχιονα σου παση τη γενεα τη ερχομενη την δυναστειαν σου και την δικαιοσυνην σου
19 et justitiam tuam, Deus, usque in altissima ; quæ fecisti magnalia, Deus : quis similis tibi ?	19 ο θεος εως υψιστων α εποιησας μεγαλεια ο θεος τις ομοιος σοι
20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas ! et conversus vivificasti me, et de abyssis terræ iterum reduxisti me.	20 οσας εδειξας μοι θλιψεις πολλας και κακας και επιστρεψας εζωοποιησας με και εκ των αβυσσων της γης παλιν ανηγαγες με
21 Multiplicasti magnificentiam tuam ; et conversus consolatus es me.	21 επλεονασας την μεγαλοσυνην σου και επιστρεψας παρεκαλεσας με και εκ των αβυσσων της γης παλιν ανηγαγες με
22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus ; psallam tibi in cithara, sanctus Israël.	22 και γαρ εγω εξομολογησομαι σοι εν σκευει ψαλμου την αληθειαν σου ο θεος ψαλω σοι εν κιθαρα ο αγιος του ισραηλ
23 Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi ; et anima mea quam redemisti.	23 αγαλλιασονται τα χειλη μου οταν ψαλω σοι και η ψυχη μου ην ελυτρωσω
24 Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.	24 ετι δε και η γλωσσα μου ολην την ημεραν μελετησει την δικαιοσυνην σου οταν αισχυνθωσιν και εντραπωσιν οι ζητουντες τα κακα μοι