Psalmi 70

VULGATA	BIBLES DES PEUPLES
1 Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum.	1 Au maître de chant. De David. Pour faire mémoire.
2 In justitia tua libera me, et eripe me : inclina ad me aurem tuam, et salva me.	2 Ô Dieu, daigne me délivrer, Seigneur, hâte-toi de me secourir.
3 Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias : quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.	3 Qu’ils soient déçus et humiliés, ceux qui en veulent à ma vie, qu’ils reculent, couverts de honte, ceux qui cherchent à me nuire!
4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui :	4 Qu’ils aillent cacher leur confusion, ceux qui m’accusent et disent: “Le voilà pris!”
5 quoniam tu es patientia mea, Domine ; Domine, spes mea a juventute mea.	5 Donne cette joie à ceux qui te cherchent, qu’ils puissent se réjouir en toi. Ceux qui attendent ton salut rediront alors: “Le Seigneur est grand!”
6 In te confirmatus sum ex utero ; de ventre matris meæ tu es protector meus ; in te cantatio mea semper.	6 Je suis si humble et malheureux, Seigneur, pense un peu à moi. Tu es mon secours, mon sauveur, ne tarde pas, ô mon Dieu.
7 Tamquam prodigium factus sum multis ; et tu adjutor fortis.
8 Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam, tota die magnitudinem tuam.
9 Ne projicias me in tempore senectutis ; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.
10 Quia dixerunt inimici mei mihi, et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum,
11 dicentes : Deus dereliquit eum : persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat.
12 Deus, ne elongeris a me ; Deus meus, in auxilium meum respice.
13 Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ ; operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi.
14 Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam.
15 Os meum annuntiabit justitiam tuam, tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,
16 introibo in potentias Domini ; Domine, memorabor justitiæ tuæ solius.
17 Deus, docuisti me a juventute mea ; et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.
18 Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, potentiam tuam,
19 et justitiam tuam, Deus, usque in altissima ; quæ fecisti magnalia, Deus : quis similis tibi ?
20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas ! et conversus vivificasti me, et de abyssis terræ iterum reduxisti me.
21 Multiplicasti magnificentiam tuam ; et conversus consolatus es me.
22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus ; psallam tibi in cithara, sanctus Israël.
23 Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi ; et anima mea quam redemisti.
24 Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.