Ecclesiasticus 20

¹ Quam bonum est arguere quam irasci,
et confitentem in oratione non prohibere!

² Concupiscentia spadonis devirginans iuvenculam:

³ sic qui facit per vim iudicium iniquum.

⁴ Quam bonum est correptum manifestare paenitentiam!
Sic enim effugies voluntarium peccatum.

⁵ Est tacens, qui invenitur sapiens,
et est odibilis, quia procax est ad loquendum.

⁶ Est tacens non habens responsum,
et est tacens sciens tempus aptum.

⁷ Homo sapiens tacebit usque ad tempus,
lascivus autem et imprudens non servabunt tempus.

⁸ Qui multis utitur verbis, exsecrabitur;
et, qui potestatem sibi assumit iniuste, odietur.

⁹ Est processus in malis viro indisciplinato,
et est inventio in detrimentum.

¹⁰ Est datum, quod non est utile,
et est datum, cuius retributio duplex.

¹¹ Est propter gloriam minoratio,
et est qui ab humilitate levat caput.

¹² Est qui multa redimat modico pretio
et restituens ea in septuplum.

¹³ Sapiens in verbis seipsum amabilem facit,
gratiae autem fatuorum effundentur.

¹⁴ Datum insipientis non erit utile tibi,
oculi enim illius septemplices sunt:

¹⁵ exigua dabit et multa improperabit,
et apertio oris illius quasi clamantis.

¹⁶ Hodie feneratur quis et cras expetit:
odibilis est homo huiusmodi.

¹⁷ Fatuus dicit: “ Non est mihi amicus,
et non est gratia bonis meis ”.

¹⁸ Qui enim edunt panem illius, falsae linguae sunt.
Quoties et quanti irridebunt eum!

¹⁹ Neque enim, quod habendum erat, directo sensu distribuit,
similiter et, quod non erat habendum, est indifferens ei.

²⁰ Melius lapsus in pavimento quam lapsus linguae:
sic casus malorum festinanter veniet.

²¹ Homo acharis quasi fabula importuna;
in ore indisciplinatorum assidua erit.

²² Ex ore fatui reprobabitur parabola,
non enim dicit illam in tempore suo.

²³ Est qui vetatur peccare prae inopia, et in requie sua non stimulabitur.

²⁴ Est qui perdit animam suam prae confusione,
et ab imprudenti persona perdet eam;
personae autem acceptione perdet se.

²⁵ Est qui prae confusione promittit amico,
et lucratus est eum inimicum gratis.

²⁶ Opprobrium nequam in homine mendacium,
et in ore indisciplinatorum assidue erit.

²⁷ Potior fur quam assiduitas viri mendacis;
perditionem autem ambo hereditabunt.

²⁸ Mos hominis mendacis est sine honore,
et confusio illius cum ipso sine intermissione.

²⁹ Verbum parabolarum.
Sapiens in verbis producet seipsum,
et homo prudens placebit magnatis.

³⁰ Qui operatur terram suam, inaltabit acervum frugum,
et, qui operatur iustitiam, ipse exaltabitur;
qui vero placet magnatis, effugiet iniquitatem.

³¹ Xenia et dona excaecant oculos iudicum
et quasi camus in ore avertunt correptiones eorum.

³² Sapientia absconsa et thesaurus invisus,
quae utilitas in utrisque?

³³ Melior est, qui celat insipientiam suam,
quam homo, qui abscondit sapientiam suam.