Jó 33

NOVA VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 Audi igitur, Iob, eloquia mea et omnes sermones meos ausculta.	1 Chciej słuchać, Hiobie, mej mowy, nadstaw ucha na wszystkie me słowa.
2 Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis.	2 Pomyśleć chciej, usta otwarłem, język mówi pod podniebieniem,
3 Ex recto corde sermones mei sunt, et sententiam puram labia mea loquentur.	3 prawe me serce i mowa, czysta w mych ustach jest mądrość.
4 Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.	4 I mnie też stworzył duch Boży, tchnienie Wszechmocnego i mnie uczyniło.
5 Si potes, responde mihi, praepara te coram me et consiste.	5 Jeśli zdołasz, odpowiedz! Sprzeciw się, przedstaw swą sprawę!
6 Ecce ego sicut tu coram Deo sum et de eodem luto abscissus sum et ego.	6 Tylem, co ty, wart u Boga. I jam jest z gliny zrobiony.
7 Verumtamen terror meus non te terreat, et onus meum non sit tibi grave.	7 Niech mowy cię moje nie płoszą, powagą cię nie przytłaczam.
8 Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi:	8 Ale tyś mówił do moich uszu, słyszałem dźwięk twoich słów:
9 “Mundus sum ego et absque delicto; immaculatus, et non est iniquitas in me.	9 Czysty jestem, bez grzechu, niewinny i nie mam zmazy.
10 Quia querelas in me repperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi;	10 A znalazł On u mnie niewierność, za wroga mnie swego uważa.
11 posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas”.	11 Nogi me zakuł w kajdany, baczy na każdy mój krok.
12 Hoc est ergo, in quo non es iustificatus, respondebo tibi, quia maior est Deus homine.	12 Tu nie masz słuszności - powiadam, bo wyższy jest Bóg od człowieka.
13 Quare adversus eum contendis, quod non ad omnia verba responderit tibi?	13 Czemu się z Nim spierałeś: Moje słowa są bez odpowiedzi?
14 Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit.	14 Bóg raz się odzywa i drugi, tylko się na to nie zważa.
15 Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo,	15 We śnie i w nocnym widzeniu, gdy spada sen na człowieka; i w czasie drzemki na łóżku
16 tunc aperit aures virorum et in visionibus terret eos,	16 otwiera On ludziom oczy, przerażenie budzi w ich sercu.
17 ut avertat hominem ab his, quae facit, et liberet eum de superbia,	17 Chce odwieść człowieka od grzechu i męża uwolnić od pychy,
18 eruens animam eius a fovea et vitam illius, ut non transeat canalem mortis.	18 uchronić duszę od grobu, a życie - od ciosu dzidy.
19 Increpat quoque per dolorem in lectulo, et tremitus ossium eius continuus.	19 Przez cierpienie nawraca na łożu i udrękę w kościach nieustanną.
20 Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animae illius cibus ante desiderabilis.	20 Kiedy posiłek już zbrzydnie i smaczne pokarmy są wstrętne;
21 Tabescet caro eius in conspectu, et ossa, quae non videbantur, nudabuntur.	21 gdy ciało mu w oczach zanika i nagie kości zostają,
22 Appropinquavit corruptioni foveae, et vita illius mortiferis sedibus.	22 jego dusza się zbliża do grobu, a życie do miejsca umarłych.
23 Si fuerit apud eum angelus, unus de milibus interpres, ut annuntiet homini aequitatem,	23 Gdy ma on swego anioła, obrońcę jednego z tysiąca, co mu wyjaśni powinność;
24 miserebitur eius et dicet: “Libera eum, ut non descendat in foveam; inveni, in quo ei propitier”.	24 zlituje się nad nim i prosi: Uwolnij od zejścia do grobu, za niego okup znalazłem -
25 Revirescet caro eius plus quam in iuventute, revertetur ad dies adulescentiae suae.	25 to wraca do dni młodości, jak wtedy ciało ma rześkie,
26 Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit; et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam.	26 błaga Boga, a On się lituje, radosne oblicze nań zwraca. Przywrócono mu dawną prawość
27 Canit ad homines et dicit: “Peccavi et iustitiam perverti et non debui satisfacere.	27 i ludziom swym tak wyśpiewuje: Grzeszyłem, przewrotnie działałem, nie oddał mi On według mej winy,
28 Liberavit animam suam, ne pergeret in foveam, sed vivens lucem videret”.	28 uwolnił od zejścia do grobu, me życie raduje się światłem.
29 Ecce haec omnia operatur Deus duobus, tribus vicibus cum homine,	29 Wszystko to dwa i trzy razy Bóg czyni względem człowieka,
30 ut revocet animas eorum a fovea et illuminet luce viventium.	30 chcąc go uwolnić od grobu i oświecić blaskiem żyjących.
31 Attende, Iob, et audi me et tace, dum ego loquor.	31 Uważaj, Hiobie, i słuchaj, lub milcz, a ja będę mówił.
32 Si autem habes quod loquaris, responde mihi; loquere, volo enim te apparereiustum.	32 Może chcesz coś powiedzieć? Przemów, skargę twą przyjmę.
33 Quod si non habes, audi me; tace, et docebo te sapientiam ”.	33 Czy nie chcesz? Przeto posłuchaj! Milcz - ja cię nauczę mądrości.